Próba Valsalvy – jedna z metod oceny stanu ucha środkowego polegająca na badaniu drożności trąbki słuchowej. Nazwa manewru pochodzi od Antonia Marii Valsalvy[1]. Próba Valsalvy może służyć do zatrzymania częstoskurczu nadkomorowego[2][3].

Podczas testu badany wydmuchuje powietrze z płuc do nosa przy zamkniętych ustach i uciśniętych skrzydełkach nosa. Szmer powietrza przechodzącego przez trąbkę słuchową jest wysłuchiwany tzw. nasłuchiwaczem.

Próbę Valsalvy można także wykonać, starając się wydmuchać powietrze z płuc przy zamkniętej głośni. W ten sposób powietrze nie jest wtłaczane przez trąbkę słuchową do ucha środkowego.

W stomatologii jest używana, aby sprawdzić, czy po ekstrakcji zęba szczęki, nie nastąpiło połączenie jamy ustnej z zatoką szczękową. Objawia się to charakterystycznym świstem bądź pojawieniem się bąbelków krwi w zębodole – przy czym tutaj stosuje się małą modyfikację, aby widzieć jamę ustną, tj. próbę wykonuje się przy otwartych ustach. Według najnowszej wiedzy jest to metoda niezalecana z powodu wysokiego ryzyka wystąpienia odmy.[potrzebny przypis]

Próba Valsalvy jest również wykorzystywana przez nurków i pasażerów samolotów w celu wyrównania ciśnienia w uchu środkowym.

Przypisy edytuj

  1. synd/2316 w bazie Who Named It (ang.)
  2. SH Lim, V Anantharaman, WS Teo, PP Goh i inni. Comparison of treatment of supraventricular tachycardia by Valsalva maneuver and carotid sinus massage.. „Ann Emerg Med”. 31 (1), s. 30-5, Jan 1998. PMID: 9437338. 
  3. R Nagappan, S Arora, C Winter. Potential dangers of the Valsalva maneuver and adenosine in paroxysmal supraventricular tachycardia--beware preexcitation.. „Crit Care Resusc”. 4 (2), s. 107-11, Jun 2002. PMID: 16573413.