Próby chwiejności koloidowej białek surowicy krwi

Próby chwiejności koloidowej białek surowicy krwi – próby stosowane w diagnostyce laboratoryjnej, obecnie o historycznym znaczeniu, umożliwiające wykrywanie zmian w białkach krwi.

Opisano ponad 200 nieswoistych odczynów, świadczących o zmianach białek krwi[potrzebny przypis]. Wszystkie one były nieswoiste, dlatego miały jedynie znaczenie orientacyjne. Dodatni wynik tych prób świadczył o dysproteinemii. Dodatni wynik uzyskiwano najczęściej w przypadkach hipoalbuminemii lub hipergammaglobulinemii.

Spośród opisanych wielu prób, najczęściej stosowanymi były:

  • próba tymolowa
  • próba kefalinowo-cholesterolowa
  • próba Kunkela z siarczanem cynku
  • próba Takata-Ary.

Bibliografia edytuj

  • Sławomir Pawelski: Normy i kliniczna interpretacja badań diagnostycznych w medycynie wewnętrznej. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1987. ISBN 83-200-1163-9.