Prałatura terytorialna Loreto

Prałatura terytorialna Loreto (łac. Territorialis Praelatura ab Alma Domo Lauretana, wł. Prelatura territoriale di Loreto) – prałatura terytorialna Kościoła rzymskokatolickiego we Włoszech, w metropolii Ancona-Osimo, w świeckiej prowincji Ankona. Prałatura obejmuje wyłącznie miasteczko Loreto, zaś jej samodzielność administracyjna jest wyrazem szczególnego miejsca, jakie we włoskim katolicyzmie zajmuje tamtejsze sanktuarium ze słynnym domkiem loretańskim.

Prałatura terytorialna Loreto
Prelatura territoriale di Loreto)
Ilustracja
Sanktuarium Santa Casa, wokół którego skupiona jest prałatura
Państwo

 Włochy

Siedziba

Loreto

Data powołania

1935

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

metropolia

Ancona-Osimo

katedra

Bazylika Santa Casa

Biskup diecezjalny

Fabio Dal Cin

Biskup senior

Giovanni Tonucci

Dane statystyczne (2004)
Liczba wiernych
• odsetek wiernych

11 150
95,3%

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

49
2
47

Liczba osób zakonnych

266

Liczba parafii

5

Powierzchnia

17 km²

Położenie na mapie Włoch
Ziemia43°26′25″N 13°36′26″E/43,440278 13,607222
Strona internetowa

Dzisiejsza prałatura powstała 11 października 1935 roku na mocy decyzji papieża Piusa XI. Początkowo była administraturą apostolską. Do rangi prałatury terytorialnej podniósł ją papież Paweł VI, decyzja ta weszła w życie 24 czerwca 1965 roku. Począwszy od 2005 do 2017 roku funkcja prałata Loreto traktowana była jako forma prestiżowej wcześniejszej emerytury dla wysokich urzędników watykańskich[potrzebny przypis]. Emerytowany prałat, abp Giovanni Tonucci, był wcześniej przez wiele lat nuncjuszem apostolskim w wielu państwach.

Bibliografia edytuj