Praeparatio evangelica
Praeparatio evangelica (pl. „przygotowanie do Ewangelii”) – chrześcijańska koncepcja teologiczna, obecna zwłaszcza we wczesnym Kościele, zakładająca obecność elementów wprowadzających do wiary chrześcijańskiej w innych religiach i kulturach, zarówno żydowskiej, jak i pogańskiej[1]; także przekonanie o historycznym „dojrzewaniu myśli pogańskiej do twórczego spotkania z Objawieniem”[2].
Termin został spopularyzowany przez wczesnochrześcijańskiego historyka, Euzebiusza z Cezarei, autora dzieła o tym samym tytule[1]. Myśl tę twórczo rozwinął Augustyn z Hippony[2].
Praeparatio evangelica stanowi koncepcję będącą integralną częścią przekonania o racjonalnym charakterze wiary chrześcijańskiej (intellego ut credam)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Starowieyski 2015 ↓, s. 114.
- ↑ a b c Gołębiowski 2022 ↓, s. 142.
Bibliografia edytuj
- Michał Gołębiowski: Ojcowie Kościoła i dylematy religijności nowożytnej. Kraków: Collegium Columbinum, 2022.
- Marek Starowieyski: Z historii wczesnego chrześcijaństwa. Biblia, męczennicy, poganie i inni. Kraków: Petrus, 2015.