Prioniturus
Prioniturus – rodzaj ptaków z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae).
| Prioniturus[1] | |||
| Wagler, 1832[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – listkogonka fioletowa (P. mada) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Prioniturus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Psittacus platurus Vieillot, 1818 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Filipinach i w Indonezji[5].
Morfologia edytuj
Długość ciała 27–37 cm; masa ciała 86–176 g[5]. Łatwo je odróżnić od innych papug dzięki dwóm wydłużonym piórom na ogonie, z łopatowatym rozszerzeniem na końcu[6].
Systematyka edytuj
Etymologia edytuj
- Prioniturus: rodzaj Prionites Illiger, 1811 (piłodziób); gr. ουρα oura „ogon”[7].
- Discosurus: epitet gatunkowy Psittacus discosurus Wagler, 1832; gr. δισκος diskos „płyta”; -ουρος -ouros „-ogonowy”, od ουρα oura „ogon”[8]. Gatunek typowy: Psittacus discosurus Wagler, 1832 (= Psittacus discurus Vieillot, 1822).
- Urodiscus: gr. ουρα oura „ogon”; δισκος diskos „płyta”[9]. Gatunek typowy: Psittacus discurus Vieillot, 1822.
Podział systematyczny edytuj
Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:
- Prioniturus mada E. Hartert, 1900 – listkogonka fioletowa
- Prioniturus platurus (Vieillot, 1818) – listkogonka złotogrzbieta
- Prioniturus waterstradti Rothschild, 1904 – listkogonka uboga
- Prioniturus montanus Ogilvie-Grant, 1895 – listkogonka niebieskolica
- Prioniturus platenae W. Blasius, 1888 – listkogonka modrogłowa
- Prioniturus mindorensis Steere, 1890 – listkogonka mindorska – takson wyodrębniony ostatnio z P. discurus[11]
- Prioniturus flavicans Cassin, 1853 – listkogonka duża
- Prioniturus verticalis Sharpe, 1893 – listkogonka czerwonoczapkowa
- Prioniturus luconensis Steere, 1890 – listkogonka zielona
- Prioniturus discurus (Vieillot, 1822) – listkogonka niebieskoczapkowa
Przypisy edytuj
- ↑ Prioniturus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.G. Wagler. Conspectus systematicus generum et specierum ex ordine Psittacorum, adjectis generum characteribus. „Abhandlungen der Mathematisch-Physicalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 1, s. 490, 1832. (łac.).
- ↑ Ch.L. Bonaparte. Conspectus systematis ornithologiæ. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Quatrième série. 1, s. 109, 1854. (fr.).
- ↑ Ch.L. Bonaparte. Tableau des Perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et appliquée”. 2e Série. 6, s. 155, 1854. (fr.).
- ↑ a b S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
- ↑ J.M. Forshaw: Parrots of the World. Cooper, William T.. Wyd. 2. Londyn: David & Charles, Newton Abbot, London, 1981. ISBN 0-7153-7698-5.
- ↑ Prioniturus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-30] (ang.).
- ↑ Discosurus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-30] (ang.).
- ↑ Urodiscus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-30] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2022-09-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ M. Schweizer, M. Güntert, S.T. Hertwig. Phylogeny and biogeography of the parrot genus Prioniturus (Aves: Psittaciformes). „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 50 (2), s. 145–156, 2012. DOI: 10.1111/j.1439-0469.2012.00654.x. (ang.).
