Przednie Zielone
Przednie Zielone (słow. Predné zelené[1]) – wzniesienie w Dolinie Rohackiej w słowackich Tatrach Zachodnich. Nazwa pochodzi od tego, że w porównaniu ze skalistymi i nagimi, wznoszącymi się powyżej niego szczytami Trzech Kop, Hrubej Kopy i Banówki jest intensywnie zielone – porośnięte lasem i kosodrzewiną. W najwyższym punkcie osiąga wysokość 1732 m n.p.m., nie ma jednak charakteru szczytu górskiego, tworzy stosunkowo płaski grzbiet i trzy tarasy, na których znajdują się Rohackie Stawy[2].
 Powyżej Niżniego Stawu Rohackiego Przednie Zielone. Widok z Rohaczy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1732 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′39,4″N 19°44′07,7″E/49,210944 19,735472
| |
Dla geomorfologów Przednie Zielone i jego tarasy stanowią unikat morfologiczny, co zauważył już Adam Gadomski w 1929 r. Bronisław Halicki uważał, że wyżni taras to dno zniszczonego erozją zbiornika firnowego, obecnie wypełnione wodą (Wyżni Staw Rohacki), taras środkowy, w którym znajdują się Pośrednie Stawy Rohackie, to rynna wyrzeźbiona przez lodowiec, zaś taras dolny to kocioł lodowcowy, obecnie wypełniony wodą Niżniego Rohackiego Stawu[3].
Przednie Zielone oddziela od siebie dolną część dwóch odgałęzień Doliny Rohackiej: Dolinę Smutną od Doliny Spalonej. Jego północne zbocza opadają dość stromo do Rohackiego Potoku. Również od strony Doliny Spalonej zbocza są strome, natomiast do Doliny Smutnej opadają łagodnie. W południowym kierunku sąsiaduje z Zielonym Wierchem Rohackim[2].
Szlaki turystyczne edytuj
– zielony od Bufetu Rohackiego, dolną częścią Doliny Smutnej, obok Rohackich Stawów do Wyżniego Stawu i dalej na Banikowską Przełęcz.
- Czas przejścia od bufetu do Wyżniego Stawu: 1:30 h, ↓ 1 h
- Czas przejścia znad Wyżniego Stawu na przełęcz: 2:05 h, ↓ 1:35 h
– niebieski od skrzyżowania ze szlakiem zielonym przy Wyżnim Stawie Rohackim, obok Rohackich Wodospadów do rozdroża szlaków na placu Adamcula przy szosie prowadzącej Doliną Rohacką. Odległość 7 km, różnica wzniesień 320 m. Czas przejścia: 1:10 h, ↑ 1:30 h[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008. ISBN 978-83-60078-05-1.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.