Wikipedia

Przemoc wobec osób LGBT

wrogie działania skierowane przeciwko seksualności lub tożsamości płciowej

Lesbijki, geje, osoby biseksualne i transpłciowe (LGBT) czasami doświadczają przemocy skierowanej na ich seksualność lub tożsamość płciową[1][2]. Homofobiczna przemoc jest definiowana jako przemoc dotykająca osoby czy grupy osób ze względu na ich domniemaną lub rzeczywistą orientację seksualną czy tożsamość płciową. Jest ona motywowana uprzedzeniami wobec osób nieheteroseksualnych (homofobia). Zaliczane są do niej krzywdzące zachowania które powodują szkody psychiczne lub fizyczne[3][4]. Czynnikami oddziałującymi mogą być kulturowe, religijne[5] lub polityczne obyczaje i uprzedzenia[6].

Przemoc usankcjonowana przez państwo edytuj

 
Egzekucja pięciu homoseksualnych zakonników franciszkanów za pomocą ognia i tortur, Brugia, 26 lipca 1578 r.

Historycznie edytuj

Europa edytuj

Regulacje prawne i kodeksy zakazujące praktyk homoseksualnych obowiązywały w Europie od czwartego[7] do dwudziestego wieku, a kraje muzułmańskie miały podobne przepisy od początków islamu w VII wieku do dnia dzisiejszego włącznie. Abbasydzki Bagdad, pod rządami Kalifa Al-Hadiego (785-786), karał homoseksualizm śmiercią.

Współcześnie edytuj

Główny artykuł: Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT.

Według stanu na marzec 2019 r. 70 państw członkowskich ONZ (35%) uznaje za przestępstwo akty seksualne podejmowane za obopólną zgodą przez osoby tej samej płci[8]. W 68 z nich prawo wyraźnie uznaje za przestępstwo dobrowolne czynności seksualne z udziałem osób tej samej płci, a w 2 innych uznaje takie czynności za przestępstwo de facto. Spośród tych 70 państw ONZ 26 (37%) uznaje za przestępstwo tylko takie czyny między mężczyznami[8].

Sześć państw członkowskich ONZ przewiduje karę śmierci za dobrowolne akty seksualne z udziałem osób tej samej płci, z czego trzy w Azji (Iran, Arabia Saudyjska i Jemen) oraz trzy w Afryce (Nigeria, Sudan i Somalia)[8]. 31 państw członkowskich ONZ (44%) nakłada do ośmiu lat pozbawienia wolności, podczas gdy pozostałe 26 państw członkowskich (37%) nakłada jeszcze surowsze kary: od 10 lat do dożywotniego więzienia[8].

Międzynarodowe organizacje praw człowieka, takie jak Human Rights Watch i Amnesty International, potępiają prawa, które uznają relacje homoseksualne pomiędzy wyrażającymi zgodę dorosłymi za przestępstwo[9][10]. Od 1994 roku Komitet Praw Człowieka ONZ orzekł również, że takie przepisy naruszają prawo do prywatności gwarantowane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych.

Napad kryminalny edytuj

 
Czuwanie nad ofiarami strzelaniny w klubie nocnym w Orlando w 2016 r. w Minneapolis

Nawet w krajach, w których homoseksualizm jest legalny (większość krajów poza Afryką i Bliskim Wschodem), pojawiają się doniesienia, że osoby o orientacji homoseksualnej są obiektem znęcania się lub napaści fizycznej, a nawet morderstw.

Według Grupo Gay da Bahia, najstarszej brazylijskiej organizacji pozarządowej zajmującej się prawami gejów, wskaźnik zabójstw osób homoseksualnych w Brazylii jest szczególnie wysoki — w ciągu 30 lat od 1980 do 2009 roku odnotowano 3 196 przypadków (czyli około 0,7 przypadków na 100 000 mieszkańców rocznie)[11]. Brazylijska organizacja Grupo Gay da Bahia (GGB) odnotowała 190 udokumentowanych domniemanych zabójstw homofobicznych w Brazylii w 2008 r., co stanowi około 0,5% umyślnych zabójstw w Brazylii (wskaźnik zabójstw 22 na 100 000 mieszkańców w 2008 r.). 64% ofiar to geje, 32% to transpłciowe kobiety lub trans-mężczyźni, a 4% to lesbijki[12].

W wielu częściach świata, w tym w dużej części Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych, akty przemocy są prawnie klasyfikowane jako przestępstwa z nienawiści, które pociągają za sobą surowsze wyroki w przypadku skazania. W niektórych krajach ten rodzaj przepisów obejmuje zarówno przemoc werbalną, jak i fizyczną.

Zbrodnie z nienawiści wobec osób LGBT są zazwyczaj szczególnie brutalne, nawet w porównaniu z innymi zbrodniami z nienawiści: „intensywna furia jest obecna w prawie wszystkich sprawach o zabójstwa z udziałem ofiar będących homoseksualnymi mężczyznami”. Rzadko zdarza się, że ofiara zostaje po prostu zastrzelona; jest bardziej prawdopodobne, że zostanie wielokrotnie dźgnięta nożem, okaleczona i uduszona. „Często dochodziło do tortur, cięcia, okaleczania... wykazując absolutną wolę wymazania człowieka z powodu jego preferencji (seksualnych)”[13].

W Kanadzie w 2008 roku, według danych zebranych przez policję, około 10% wszystkich przestępstw z nienawiści w tym kraju było motywowanych orientacją seksualną. Spośród nich 56% było związanych z przemocą. Dla porównania, 38% wszystkich przestępstw motywowanych na tle rasowym miało charakter agresywny[14].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Doug Meyer, An Intersectional Analysis of Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender (LGBT) People’s Evaluations of Anti-Queer Violence, „Gender & Society”, 26 (6), 2012, s. 849–873, DOI: 10.1177/0891243212461299, ISSN 0891-2432 [dostęp 2020-07-04] (ang.).
  2. ↑ Human Rights Campaign, Violence Against the Transgender Community in 2019 [online], Human Rights Campaign [dostęp 2020-07-04] (ang.).
  3. ↑ Marzanna Pogorzelska, Paweł Rudnicki, Przecież jesteśmy! : homofobiczna przemoc w polskich szkołach : narracje gejów i lesbijek, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, 2020, s. 11, ISBN 978-83-8095-811-1, OCLC 1153289900 [dostęp 2020-07-28].
  4. ↑ Katarzyna Dułak, Jan Świerszcz, Przemoc i uwłasnowolnienie : wsparcie psychologiczne dla osób LGBTQ, Warszawa: Kampania Przeciw Homofobii, 2013, s. 36, ISBN 978-83-933619-1-5, OCLC 883481175 [dostęp 2020-07-28].
  5. ↑ Chuck Stewart, Greenwood encyclopedia of LGBT issues worldwide, Santa Barbara, Calif.: Greenwood Press, 2010, ISBN 0-313-34232-6, OCLC 618334412 [dostęp 2020-07-04].
  6. ↑ Doug Meyer, Violence against queer people : race, class, gender, and the persistence of anti-LGBT discrimination, New Brunswick, New Jersey, ISBN 978-0-8135-7318-2, OCLC 945735923 [dostęp 2020-07-04].
  7. ↑ Kodeks Teodozjański, Cytat: "All persons who have the shameful custom of condemning a man's body, acting the part of a woman's to the sufferance of alien sex (for they appear not to be different from women), shall expiate a crime of this kind in avenging flames in the sight of the people.".
  8. ↑ a b c d Lucas Ramon Mendos, State-Sponsored Homophobia report 2019, ILGA, Geneva, 20 marca 2019 [dostęp 2020-07-04] (ang.).
  9. ↑ Amnesty International, Love, Hate And The Law: Decriminalizing Homosexuality [online], www.amnesty.org, 4 lipca 2008 [dostęp 2020-07-04] (ang.).
  10. ↑ Burundi: Repeal Law Criminalizing Homosexual Conduct [online], Human Rights Watch, 24 kwietnia 2009 [dostęp 2020-07-04] (ang.).
  11. ↑ Número de assassinatos de gays no país cresceu 62% desde 2007, mas tema fica fora da campanha [online], O Globo, 16 października 2010 [dostęp 2020-07-06] (port. braz.).
  12. ↑ Fabiana Frayssinet, RIGHTS-BRAZIL: Gay-Bashing Murders Up 55 Percent [online], www.ipsnews.net [dostęp 2020-07-06].
  13. ↑ Donald Altschiller, Hate crimes : a reference handbook, Third edition, Santa Barbara, California, ISBN 978-1-61069-946-4, OCLC 909777157 [dostęp 2020-07-04].
  14. ↑ Violence Based on Sexual Orientation and Gender Identity Bias [online], humanrightsfirst.org, 2008 [dostęp 2020-07-06] [zarchiwizowane z adresu 2010-08-27].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przemoc_wobec_osób_LGBT&oldid=66731552”