Przestrzeń Aleksandrowa

Przestrzeń Aleksandrowaprzestrzeń topologiczna, dla której część wspólna dowolnej rodziny jej podzbiorów otwartych jest zbiorem otwartym. Przestrzenie Aleksandrowa zostały zdefiniowane przez Pawła Aleksandrowa w roku 1937 pod nazwą „przestrzenie dyskretne”[1].

Charakteryzacja edytuj

Jeżeli   jest przestrzenią topologiczną, to następujące warunki są równoważne:

  1.   jest przestrzenią Aleksandrowa,
  2. Suma dowolnej rodziny zbiorów domkniętych w   jest zbiorem domkniętym,
  3. Dla każdego punktu   istnieje najmniejsze (w sensie inkluzji) jego otoczenie otwarte,
  4. Filtr otoczeń otwartych dowolnego punktu   jest domknięty na dowolne przekroje,
  5. Operacja wnętrza na   jest rozdzielna względem dowolnych przekrojów,
  6. Operacja domknięcia na   jest rozdzielna względem dowolnych sum mnogościowych,
  7. Istnieje taki praporządek   na   że zbiór   jest otwarty wtedy i tylko wtedy, gdy   implikuje   dla każdych  
  8. Istnieje taki praporządek   na   że zbiór   jest otwarty wtedy i tylko wtedy, gdy   implikuje   dla każdych  
  9. Istnieje taki praporządek   na   że zbiór   jest domknięty wtedy i tylko wtedy, gdy   implikuje   dla każdych  

Przykłady edytuj

 

Własności edytuj

Przypisy edytuj

  1. Pawieł Aleksandrow, Diskrete Räume, Mat. Sb. (N.S.) 2 (1937), s. 501–518.

Bibliografia edytuj

  • Peter T. Johnstone, Stone spaces, Cambridge University Press (1982)