Przymiotno karpackie

Przymiotno karpackie
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	przymiotno
Gatunek	przymiotno karpackie
	Nazwa systematyczna
	Erigeron macrophyllus Herbich; Stirp. Rar. Bucov. 57. 185
Synonimy
	Erigeron acris subsp. droebachiensis (O.F.Müll.) Arcang.; Erigeron droebachiensis O.F.Müll.;
	Erigeron acris subsp. droebachiensis (O.F.Müll.) Arcang.; Erigeron droebachiensis O.F.Müll.;

Przymiotno karpackie (Erigeron macrophyllus Herbich – gatunek^[3] roślin należący do rodziny astrowatych. Według nowszych ujęć taksonomicznych Erigeron macrophyllus jest podgatunkiem przymiotna ostrego (Erigeron acris subsp. droebachiensis)^[4]. W starszych polskich opracowaniach polska nazwa gatunku była związana z Erigeron atticus Vill. (= Erigeron carpaticus Griseb. & Schenk), który jest odrębnym gatunkiem^[5]^[6].

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

Występuje w Europie^[7]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim, znanym z kilku stanowisk położonych w Sudetach i Karpatach^[8].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w kategorii zagrożenia R (rzadki - potencjalnie zagrożony)^[9].

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland - a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
↑ The Plant List [dostęp 2013-11-28].
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ Erigeron atticus na Germplasm Resources Information Network [dostęp 2013-11-28].
↑ Erigeron acris subsp. droebachiensis na Germplasm Resources Information Network [dostęp 2013-11-28].
↑ Adam Zając, Maria (red.) Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-915161-1-3.
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[3] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland - a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

[4] The Plant List [dostęp 2013-11-28].

[5] Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[6] Erigeron atticus na Germplasm Resources Information Network [dostęp 2013-11-28].

[7] Erigeron acris subsp. droebachiensis na Germplasm Resources Information Network [dostęp 2013-11-28].

[8] Adam Zając, Maria (red.) Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-915161-1-3.

[9] Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[3]

[4]

[5]

[6]

[1]

[2]

[7]

[8]

[9]