Pseudotriccusrodzaj ptaków z podrodziny muchotyraników (Pipromorphinae) w rodzinie muchotyranikowatych (Pipromorphidae).

Pseudotriccus[1]
Taczanowski & Berlepsch, 1885[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – tyranulek rudogłowy (P. ruficeps)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

muchotyranikowate

Podrodzina

muchotyraniki

Rodzaj

Pseudotriccus

Typ nomenklatoryczny

Pseudotriccus pelzelni Taczanowski & Berlepsch, 1885

Synonimy
Gatunki
  • P. pelzelni
  • P. simplex
  • P. ruficeps

Występowanie edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej oraz we wschodniej Panamie (Ameryka Centralna)[5][6].

Morfologia edytuj

Długość ciała 11–11,5 cm; masa ciała 7–11 g[6].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Pseudotriccus: gr. ψεῦδος pseudos „fałszywy”; τρίκκος trikkos „mały, nieznany ptak”; w ornitologii triccus oznacza ptaka z rodziny tyrankowatych[7].
  • Caenotriccus: gr. καινος kainos „nowy”; τρίκκος trikkos „mały, nieznany ptak”; w ornitologii triccus oznacza ptaka z rodziny tyrankowatych[8]. Gatunek typowy: Muscicapa ruficeps Lafresnaye, 1843.
  • Pseudomyobius: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; rodzaj Myiobius Darwin, 1839 (szczecinówka)[9]. Gatunek typowy: Pseudomyobius annectens Salvadori & Festa, 1899 (= Pseudotriccus pelzelni Taczanowski & Berlepsch, 1885).

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Przypisy edytuj

  1. Pseudotriccus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. W. Taczanowski & H. von Berlepsch. Troisième liste des Oiseaux recueilllis per M. Stolzmann dans L’Eucadeur. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1885, s. 88, 1885. (fr.). 
  3. P.L. Sclater: Catalogue of the Passeriformes, or perching birds in the collection of the British Museum. Cz. 14: Oligomyodæ, or the families Tyrannidæ, Oxyrhamphidæ, Pipridæ, Cotingidæ, Phytotomidæ, Philepittidæ, Pittidæ, Xenicidæ, and Eurylæmidæ. London: Printed by order of the TrusteeS, 1888, s. 86. (ang.).
  4. T. Salvadori & E. Festa. Viaggio del Dott. E. Festa nella Repubblica dell’Ecuador e regione vicina. Descrizione di tre nuove specie di uccelli. „Bollettino dei musei di zoologia ed anatomia comparata della R. Università di Torino”. 14 (362), s. 12, 1899. (wł.). 
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tyrant flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-06]. (ang.).
  6. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Tyrant Flycatchers (Tyrannidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2021. DOI: 10.2173/bow.tyrann2.01. [dostęp 2021-03-16]. (ang.).  
  7. Pseudotriccus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  8. Caenotriccus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  9. Pseudomyobius, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  10. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Pipromorphinae Bonaparte, 1853 - muchotyraniki (wersja: 2020-12-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-06].