Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich

cykl zawodów w skokach narciarskich
Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich
Rozgrywany od 1991/1992
Najwięcej zwycięstw
w klasyfikacji generalnej PK
Austria Stefan Thurnbichler
3 razy
Najwięcej zwycięstw
w konkursach PK
Austria Manuel Fettner
22 razy
Najwięcej zwycięstw
w sezonie PK
Austria Clemens Aigner (x2)
Niemcy Alexander Herr
7 razy
Najwięcej zwycięstw z rzędu
w konkursach PK
Austria Clemens Aigner
Norwegia Anders Bardal
Niemcy Stephan Hocke
Austria Ulrich Wohlgenannt
4 razy
Najwięcej razy na podium
w klasyfikacji generalnej PK
Austria Stefan Thurnbichler
5 razy
Najwięcej razy na podium w
konkursach PK
Austria Manuel Fettner
55 razy
Najwięcej zdobytych punktów
w sezonie PK
Niemcy Dirk Else
1536 pkt.
Kraje goszczące PK  Austria
 Finlandia
 Japonia
 Niemcy
 Norwegia
 Polska
 Słowenia
 Stany Zjednoczone
 Szwajcaria
Kraje dawniej
goszczące PK
 Chiny
 Czechy
 Estonia
 Francja
 Hiszpania
 Kanada
 Kazachstan
 Korea Południowa
 Rosja
 Słowacja
 Szwecja
 Turcja
 Włochy

Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich (zwany też w skrócie PK lub CoC – od ang. Continental Cup) – cykl zawodów rozgrywanych na całym świecie, będący zapleczem Pucharu Świata mężczyzn.

W dniu, który poprzedza dzień głównego konkursu, odbywają się oficjalne treningi. Przed zawodami odbywają się jedynie treningi – nie odbywają się, jak w PŚ, kwalifikacje (w I serii startują wszyscy zgłoszeni zawodnicy).

Prawo startu w konkursach edytuj

Prawo startu w PK mają zawodnicy, którzy kiedykolwiek zdobyli choć jeden punkt do klasyfikacji PŚ, Grand Prix, bądź PK, a także skoczkowie, którzy w aktualnym bądź poprzednim sezonie zapunktowali w FIS Cupie[1].

Kwoty startowe dla danych reprezentacji są przyznawane na podstawie liczby skoczków z danego kraju w pierwszej pięćdziesiątce Kontynentalnej Listy Rankingowej (CRL), które przyznaje się po zakończonym periodzie (etapie). Minimalna liczba skoczków, którą mogą wystawić reprezentacje to 3 zawodników, maksimum to 6. Można też sobie wywalczyć 3 dodatkowe miejsca z ostatniego periodu FIS Cup, uwzględniając limit, który wynosi 7 miejsc – gdy zostanie on przekroczony, 2 dodatkowe miejsca przejmują inne reprezentacje. Gospodarzom przysługuje dwa razy w sezonie zimowym oraz dwa razy w sezonie letnim jeszcze dodatkowo „kwota narodowa” licząca 6 nowych zawodników[2][3].

Zdobycie punktów w PK mężczyzn umożliwia zawodnikowi start w Pucharze Świata w aktualnym i kolejnym sezonie.

PK jest rozgrywany w dwóch edycjach w sezonie – letniej i zimowej. Klasyfikacje obu edycji od sezonu 2002/2003 nie łączą się.

Historia edytuj

Międzynarodowa Federacja Narciarska zdecydowała o konieczności rozgrywania Pucharu Kontynentalnego, głównie ze względu na dużą liczbę zawodników chcących startować w Pucharze Świata. Pierwsza edycja odbyła się w sezonie 1993/1994. FIS jednak zalicza dwie ostatnie edycje Pucharu Europy (rozgrywanego od sezonu 1980/1981 do sezonu 1992/1993) jako dwie pierwsze edycje Pucharu Kontynentalnego. W sezonie 1993/1994 pojawili się zawodnicy z Azji i Ameryki Północnej (wcześniej zawodnicy z Azji i Ameryki startowali w Pacific Rim Cup, który uległ likwidacji w 1993). Na tamtejszych skoczniach także zaczęto rozgrywać zawody.

W sezonie 2002/2003 zrezygnowano z przeprowadzania kwalifikacji i ograniczono liczbę uczestników drugiej serii skoków do trzydziestu. Do 2003 nie istniała Lista Rankingowa Pucharu Kontynentalnego i liczba zgłaszanych zawodników była w dużej mierze dowolna, co doprowadzało do sytuacji, gdy przy braku serii kwalifikacyjnej, do pierwszej serii zawodów zgłaszało się nawet około stu skoczków. W tamtym czasie kalendarz zawodów CoC był bardziej obszerny niż PŚ i podzielony na trzy strefy: środkowoeuropejską, skandynawską i amerykańsko-azjatycką, a konkursy CoC mogły się odbywać w dwóch miejscach jednocześnie[4].

Koordynatorzy FIS edytuj

Zwycięzcy edytuj

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1991/1992   Andi Rauschmeier   Franz Neuländtner   Remo Lederer
1992/1993   Franz Neuländtner   Christian Moser   Knut Müller
1993/1994   Ralf Gebstedt   Ronny Hornschuh   Klaus Huber
1994/1995   Olli Happonen   Martin Höllwarth   Risto Jussilainen
1995/1996   Stein Henrik Tuff   Michael Kury   Hansjörg Jäkle
1996/1997   Hein-Arne Mathiesen   Simen Berntsen   Roman Křenek
1997/1998   Alexander Herr   Falko Krismayr   Damjan Fras
1998/1999   Roland Audenrieth   Marius Småriset   Wilhelm Brenna
1999/2000   Dirk Else   Georg Späth   Dennis Störl
2000/2001   Akseli Lajunen   Christoph Grillhösl   Lassi Huuskonen
2001/2002   Michael Neumayer   Janne Ylijärvi   Jörg Ritzerfeld
2002/2003   Stefan Thurnbichler   Morten Solem   Michael Möllinger
2003/2004   Olav Magne Dønnem   Balthasar Schneider   Stefan Kaiser
2004/2005   Anders Bardal   Balthasar Schneider   Stefan Thurnbichler
2005/2006   Anders Bardal   Morten Solem   Mathias Hafele
2006/2007   Balthasar Schneider   Morten Solem   Stefan Thurnbichler
2007/2008   Stefan Thurnbichler   Bastian Kaltenböck   Lars Bystøl
2008/2009   Stefan Thurnbichler   Lukáš Hlava   Christian Ulmer
2009/2010   David Unterberger   Michael Hayböck   Manuel Fettner
2010/2011   Rok Zima   Mario Innauer   Andreas Wank
2011/2012   Andreas Stjernen   Kenneth Gangnes   Michael Hayböck
2012/2013   Anže Semenič   Fredrik Bjerkeengen   Matic Benedik
2013/2014   Manuel Fettner   Nejc Dežman   Rok Justin
2014/2015   Anže Semenič   Kenneth Gangnes   Miran Zupančič
2015/2016   Tom Hilde   Clemens Aigner   Karl Geiger
2016/2017   Clemens Aigner   Miran Zupančič   Nejc Dežman
2017/2018   Marius Lindvik   Andreas Wank   David Siegel
2018/2019   Clemens Aigner   Aleksander Zniszczoł   Marius Lindvik
2019/2020   Clemens Leitner   Clemens Aigner   Taku Takeuchi
2020/2021   Markus Schiffner   Ulrich Wohlgenannt   Manuel Fettner
2021/2022   Thomas Lackner   Joacim Ødegård Bjøreng   Ulrich Wohlgenannt
2022/2023   Benjamin Østvold   Fredrik Villumstad   Sondre Ringen
2023/2024   Maximilian Ortner   Jonas Schuster   Francisco Mörth

Najwięcej zwycięstw w konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Stan po zakończeniu sezonu 2016/2017. Uwzględniono zawodników z co najmniej sześcioma zwycięstwami.
Wliczone są zwycięstwa w zawodach letnich w latach 1996–2001 oraz wszystkie zwycięstwa w konkursach zimowych. Opracowano na podstawie[5].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Wygrane
Zima Lato Suma
1. Manuel Fettner   Austria 20 20
2. Stefan Thurnbichler   Austria 17 1 18
3. Anders Bardal   Norwegia 12 12
Martin Höllwarth   Austria 12 12
Reinhard Schwarzenberger   Austria 12 12
6. Michael Hayböck   Austria 11 11
7. Janne Happonen   Finlandia 10 1 11
Toni Nieminen   Finlandia 10 1 11
9. Bastian Kaltenböck   Austria 9 9
10. Stephan Hocke   Niemcy 8 1 9
Morten Solem   Norwegia 8 1 9
12. Clemens Aigner   Austria 8 8
Wilhelm Brenna   Norwegia 8 8
Ronny Hornschuh   Niemcy 8 8
Rok Justin   Słowenia 8 8
Wolfgang Loitzl   Austria 8 8
Anže Semenič   Słowenia 8 8
Andreas Widhölzl   Austria 8 8
19. Kazuyoshi Funaki   Japonia 5 3 8
Robert Kranjec   Słowenia 5 3 8
Miejsce Imię i nazwisko Kraj Wygrane
Zima Lato Suma
21. Alexander Herr   Niemcy 7 7
Michael Kury   Austria 7 7
Thomas Lobben   Norwegia 7 7
24. Akira Higashi   Japonia 6 6
Tami Kiuru   Finlandia 6 6
Stefan Kraft   Austria 6 6
Robert Křenek   Czechy 6 6
Maximilian Mechler   Niemcy 6 6
Roland Müller   Austria 6 6
Balthasar Schneider   Austria 6 6
Andreas Stjernen   Norwegia 6 6
David Unterberger   Austria 6 6
Arve Vorvik   Norwegia 6 6
Janne Ylijärvi   Finlandia 6 6
35. Stein Henrik Tuff   Norwegia 5 1 6
36. Masahiko Harada   Japonia 4 2 6
Georg Späth   Niemcy 4 2 6
38. Adam Małysz   Polska 3 3 6
Martin Schmitt   Niemcy 3 3 6

Najmłodsi zwycięzcy konkursów Pucharu Kontynentalnego edytuj

Stan po zakończeniu sezonu 2016/2017. Uwzględniono zawodników poniżej 17. roku życia[a].
Opracowano na podstawie[6][7][8] oraz biografii poszczególnych zawodników[9].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Data urodzenia Data 1. zwycięstwa Miejsce Wiek
1. Juha-Matti Ruuskanen   Finlandia 24 lipca 1984 11 grudnia 1999 Trondheim 15 lat 4 m. 17 d.
2. Mario Stecher   Austria 17 lipca 1977 29 grudnia 1992[10] Sankt Aegyd 15 lat 5 m. 12 d.
3. Manuel Fettner   Austria 17 czerwca 1985 2 stycznia 2001 Innsbruck 15 lat 6 m. 16 d.
4. Anže Lanišek   Słowenia 20 kwietnia 1996 29 stycznia 2012 Bischofshofen 15 lat 9 m. 9 d.
5. Brendan Doran   Stany Zjednoczone 17 marca 1979 11 lub 12 lutego 1995 Westby 15 lat 10 m. 25/26 d.
6. Primož Urh-Zupan   Słowenia 22 stycznia 1983 26 grudnia 1998 Sankt Moritz 15 lat 11 m. 4 d.
7. Wojciech Skupień   Polska 9 marca 1976 23 lutego 1992[11] Szczyrk 15 lat 11 m. 14 d.
8. Stefan Kaiser   Austria 15 lutego 1983 30 stycznia 1999 Saalfelden am Steinernen Meer 15 lat 11 m. 15 d.
9. Stefan Thurnbichler   Austria 2 marca 1984 8 marca 2000 Zaō 16 lat 0 m. 6 d.
10. Thomas Morgenstern   Austria 30 października 1986 15 grudnia 2002 Lahti 16 lat 1 m. 15 d.
11. Primož Roglič   Słowenia 29 października 1989 7 stycznia 2006 Planica 16 lat 2 m. 9 d.
12. Wilhelm Brenna   Norwegia 8 października 1979 22 marca 1996 Örnsköldsvik 16 lat 5 m. 14 d.
13. Robert Kranjec   Słowenia 16 lipca 1981 8 lutego 1998 Westby 16 lat 6 m. 23 d.
14. Andreas Küttel   Szwajcaria 25 kwietnia 1979 18 lutego 1996 Gallio 16 lat 9 m. 24 d.
15. Grzegorz Miętus   Polska 20 lutego 1993 20 grudnia 2009 Otepää 16 lat 10 m. 0 d.
16. Sami Nieminen   Finlandia 20 marca 1977 20 lutego 1994 Iron Mountain 16 lat 11 m. 0 d.
Lukas Müller   Austria 14 marca 1992 14 lutego 2009 Iron Mountain 16 lat 11 m. 0 d.
18. Grega Lang   Słowenia 16 marca 1981 21 lutego 1998 Willingen 16 lat 11 m. 5 d.
19. Kenshirō Itō   Japonia 8 stycznia 1990 15 grudnia 2006 Rovaniemi 16 lat 11 m. 7 d.
20. Primož Peterka   Słowenia 28 lutego 1979 11 lutego 1996 Westby 16 lat 11 m. 14 d.
Maxime Belleville   Francja 23 lutego 1981 6 lutego 1998 Villach 16 lat 11 m. 14 d.

Najstarsi zwycięzcy konkursów Pucharu Kontynentalnego edytuj

Stan na 7 grudnia 2019. Uwzględniono zawodników powyżej 30. roku życia[a].
Opracowano na podstawie[6][12] oraz biografii poszczególnych zawodników[9].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Data urodzenia Data ostatniego
zwycięstwa
Miejsce Wiek
1. Takanobu Okabe   Japonia 26 października 1970 11 stycznia 2009 Sapporo 38 lat 2 m. 16 d.
2. Akira Higashi   Japonia 7 stycznia 1972 10 stycznia 2010 Sapporo 38 lat 0 m. 3 d.
3. Robert Kranjec   Słowenia 16 lipca 1981 28 stycznia 2018 Sapporo 36 lat 6 m. 12 d.
4. Martin Schmitt   Niemcy 29 stycznia 1978 28 grudnia 2012 Engelberg 34 lat 10 m. 29 d.
5. Wolfgang Loitzl   Austria 13 stycznia 1980 20 lutego 2014 Seefeld 34 lat 1 m. 7 d.
6. Martin Höllwarth   Austria 13 kwietnia 1974 19 stycznia 2008 Brotterode 33 lat 9 m. 6 d.
7. Bjørn Einar Romøren   Norwegia 1 kwietnia 1981 9 marca 2014 Zakopane 32 lat 11 m. 8 d.
8. Manuel Fettner   Austria 17 czerwca 1985 11 marca 2018 Zakopane 32 lat 8 m. 22 d.
9. Masahiko Harada   Japonia 9 maja 1968 14 stycznia 2001 Sapporo 32 lat 8 m. 5 d.
10. Taku Takeuchi   Japonia 20 maja 1987 7 grudnia 2019 Vikersund 32 lat 6 m. 17 d.
11. Robert Mateja   Polska 5 października 1974 11 marca 2007 Vikersund 32 lat 5 m. 6 d.
12. Jin’ya Nishikata   Japonia 4 grudnia 1968 14 marca 2001 Zaō 32 lat 3 m. 10 d.
13. Adam Małysz   Polska 3 grudnia 1977 27 lutego 2010 Wisła 32 lat 2 m. 24 d.
14. Kenji Suda   Japonia 26 lutego 1966 8 marca 1998 Sapporo 32 lat 0 m. 10 d.
15. Roar Ljøkelsøy   Norwegia 31 maja 1976 9 marca 2008 Trondheim 31 lat 9 m. 6 d.
16. Jaroslav Sakala   Czechy 14 lipca 1969 11 marca 2001 Harrachov 31 lat 7 m. 25 d.
17. Christof Duffner   Niemcy 16 grudnia 1971 25 stycznia 2003 Titisee-Neustadt 31 lat 1 m. 9 d.
18. Wojciech Skupień   Polska 9 marca 1976 12 stycznia 2007 Sapporo 30 lat 10 m. 3 d.
19. Jakub Janda   Czechy 27 kwietnia 1978 1 lutego 2009 Titisee-Neustadt 30 lat 9 m. 5 d.
20. Jernej Damjan   Słowenia 28 maja 1983 13 grudnia 2013 Rena 30 lat 6 m. 15 d.
21. Tom Hilde   Norwegia 22 września 1987 19 stycznia 2018 Bischofshofen 30 lat 3 m. 19 d.
22. Hansjörg Jäkle   Niemcy 19 października 1971 2 marca 2002 Schönwald 30 lat 3 m. 14 d.
23. Jan Matura   Czechy 29 stycznia 1980 21 lutego 2010 Brotterode 30 lat 0 m. 23 d.
24. Andreas Wank   Niemcy 18 lutego 1988 3 marca 2018 Rena 30 lat 0 m. 13 d.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. a b Klasyfikacja może być niepełna z powodu braku informacji na temat dat urodzenia następujących zawodników, którzy wygrywali w swojej karierze co najmniej jeden konkurs PK: Peter Berger, Juho Forsman, Hakon Johnsen, Roland Wakolm.

Przypisy edytuj

  1. Zawodnicy z prawem startu w Pucharze Kontynentalnym. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  2. Andrzej Mysiak: Nowy format konkursów lotów zatwierdzony. skokinarciarskie.pl, 2014-06-05. [dostęp 2015-08-19].
  3. Kwoty startowe w Pucharze Kontynentalnym. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  4. Joanna Pyrek: Skoki narciarskie – Zasady CoC. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-12-06].
  5. SJ_20120415. skisprungschanzen.com, 2012-04-15. s. 31, 35–38, 43. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  6. a b SJ_20120415. skisprungschanzen.com, 2012-04-15. s. 31, 35–43. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  7. FIS-Ski – Younger / Older winner – younger. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  8. Adam Kwieciński: Wyniki zawodów. [dostęp 2014-03-18].
  9. a b FIS-ski – Biographies. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  10. Adam Kwieciński: St. Aegyd AUT 1992.12.29 EC. [dostęp 2014-03-18].
  11. Adam Kwieciński: Szczyrk POL 1992.02.23 EC. [dostęp 2014-03-18].
  12. FIS-Ski – Younger / Older winner – older. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Artykuł zawiera udostępnione na licencji GNU FDL treści pochodzące z serwisu Skokinarciarskie.pl