Wikipedia

Puchar Trzech Narodów 2002

Puchar Trzech Narodów 2002 (2002 Tri Nations Series) – siódma edycja Pucharu Trzech Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy zrzeszonymi w SANZAR trzema najlepszymi zespołami narodowymi półkuli południowej – Australii, Nowej Zelandii i RPA. Turniej odbywał się systemem kołowym pomiędzy 13 lipca a 17 sierpnia 2002.

Puchar Trzech Narodów 2002
2001 2003
13 lipca 2002 – 17 sierpnia 2002
Drużyny

 Australia
 Nowa Zelandia
 Południowa Afryka

Szczegóły turnieju
Zwycięzca

 Nowa Zelandia

Bledisloe Cup

 Australia

Statystyki turnieju
Liczba meczów

6

Statystyki indywidualne
Najwięcej punktów

Nowa Zelandia Mehrtens (47)[1]

Najwięcej przyłożeń

Południowa Afryka Joubert (3)[2]

W inauguracyjnym meczu turnieju widzowie na Jade Stadium nie zobaczyli żadnego przyłożenia, a drużyny Nowej Zelandii i Australii borykały się z trudnymi warunkami atmosferycznymi, z których lepiej wyszli zawodnicy All Blacks[3][4]. Nowozelandczycy umocnili się na prowadzeniu w tabeli dzięki bonusowemu zwycięstwu w meczu przeciwko Springboks[5][6].

Zawodnikom z RPA nie udało się wygrać również kolejnego spotkania, tym razem z Australijczykami, pomimo pościgu od stanu 24:3, kiedy to zdobyli cztery przyłożenia z rzędu, na które Wallabies odpowiedzieli tylko trzema karnymi. W trakcie meczu wywiązała się bójka, w wyniku której dwóch Australijczyków otrzymało żółte kartki, tak jak i południowoafrykański sprawca całego zamieszania. Już w doliczonym czasie gry australijski kapitan, George Gregan, mając do dyspozycji karnego, który pozbawiłby Springboks bonusowego punktu, podyktował wznowienie gry w formacji młyna – decyzja okazała się słuszna, gdyż Chris Latham zdobył czwarte, dające bonusowy punkt, przyłożenie[7][8].

Kolejny mecz decydował o Bledisloe Cup – w obecności blisko osiemdziesięciu tysięcy kibiców[9] zgromadzonych na Telstra Stadium Australijczycy w stylu, który prezentowali od kilku sezonów, w ostatniej akcji rozstrzygnęli mecz na swoją korzyść, jednocześnie broniąc tego trofeum. Jeszcze w 71 minucie to All Blacks prowadzili 8:14, jednak atak Wallabies zaowocował akcją za pięć punktów. Ironicznie, dającego wygraną celnego karnego Matt Burke wykonanał z tego samego miejsca, co nieudane podwyższenie kilka minut wcześniej[10][11].

Ostatnie dwa mecze turnieju odbyły się w Południowej Afryce. W pierwszym z nich gospodarze podejmowali Nowozelandczyków. W wyrównanym meczu, w którym padło sześć przyłożeń, górą ostatecznie byli All Blacks, jednakże wynik został ustalony dopiero w 72 minucie, przez większość spotkania oscylując w okolicach remisu[12][13]. Emocje sportowe przyćmił jednak incydent tuż po rozpoczęciu drugiej połowy spotkania – na boisko wtargnął jeden z kibiców atakując sędziego głównego. Dzięki interwencji graczy (m.in. Richiego McCaw) napastnik został unieszkodliwiony, jednak irlandzki arbiter, Dave McHugh, wskutek ataku został kontuzjowany i nie mógł kontynuować sędziowania tego meczu, w czym zastąpił go Anglik, Chris White[14][15].

Tytuł był na szali do ostatniego spotkania – Australijczycy mieli szansę na końcowy triumf, warunkiem było bonusowe zwycięstwo nad RPA, dodatkowo różnicą przynajmniej 26 punktów. Wallabies dobrze zaczęli spotkanie, kopiąc trzy karne z rzędu, kolejne 26 punktów zdobyli jednak gospodarze. Próbując bronić korzystnego wyniku, pozwolili jednak odrodzić się Australijczykom, którzy zdobywając trzy przyłożenia i punkty z karnego wyszli na prowadzenie 26:31. Zwycięstwo Wallabies wydawało się więc przesądzone, gdyż gospodarze kończyli spotkanie w czternastu – za czerwoną kartkę w 70 minucie z boiska został bowiem usunięty Marius Joubert[16]. Przyłożenie Springboks już w doliczonym czasie gry doprowadziło do remisu, a jego zdobywca, Werner Greeff, dołożył kolejne dwa punkty z podwyższenia[17][18]. Wynik ten oznaczał, że reprezentanci RPA nie zakończyli turnieju z zerowym dorobkiem zwycięstw, a jednocześnie pierwszy od 1999 roku tytuł przypadł reprezentacji Nowej Zelandii[19].

Tabela edytuj

Pozycja Zespół Mecze Punkty Punkty bonusowe Tabela punktowa
Rozegrane Wygrane Remisy Przegrane Zdobyte Stracone Różnica
1   Nowa Zelandia 4 3 0 1 97 65 +32 3 15
2   Australia 4 2 0 2 91 86 +5 3 11
3   Południowa Afryka 4 1 0 3 103 140 -37 3 7

Mecze edytuj

13 lipca 2002
sędzia:   Jonathan Kaplan 		Nowa Zelandia   12 – 6   Australia Jade Stadium, Christchurch
widzów: 40 000
Punkty: Mehrtens 12 (4K)
  Robinson
 (6 – 3)
Relacja 		Punkty: Burke 6 (2K)
20 lipca 2002
sędzia:   Stuart Dickinson 		Nowa Zelandia   41 – 20   Południowa Afryka Westpac Stadium, Wellington
widzów: 38 000
Punkty: Mehrtens 16 (2pd dg 3K)
Howlett 5 (P)
Marshall 5 (P)
Hammett 5 (P)
Thorne 5 (P)
Robertson 5 (P)
 (21 – 13)
Relacja 		Punkty: Pretorius 7 (2pd K)
Greeff 8 (P dg)
Joubert 5 (P)
  Joubert
27 lipca 2002
sędzia:   Steve Lander 		Australia   38 – 27   Południowa Afryka The Gabba, Brisbane
widzów: 37 278
Punkty: Burke 15 (3pd 3K)
Mortlock 8 (P K)
Tune 5 (P)
Latham 10 (2P)
  Paul, Harrison
 (27 – 10)
Relacja 		Punkty: Pretorius 7 (2pd K)
Joubert 10 (2P)
Skinstad 5 (P)
Russell 5 (P)
  Greeff
3 sierpnia 2002
sędzia:   André Watson 		Australia   16 – 14   Nowa Zelandia Telstra Stadium, Sydney
widzów: 79 543
Punkty: Burke 6 (2K)
Rogers 5 (P)
Sharpe 5 (P)
 (8 – 3)
Relacja 		Punkty: Mehrtens 9 (3K)
McCaw 5 (P)
10 sierpnia 2002
sędzia:   Dave McHugh /
  Chris White 		Południowa Afryka   23 – 30   Nowa Zelandia Kings Park Stadium, Durban
widzów: 52 000
Punkty: Pretorius 18 (P 2pd dg 2K)
de Kock 5 (P)
 (17 – 17)
Relacja 		Punkty: Mehrtens 10 (2pd 2K)
Mauger 5 (P)
Howlett 5 (P)
MacDonald 5 (P)
1 karne przyłożenie
17 sierpnia 2002
sędzia:   Paddy O’Brien 		Południowa Afryka   33 – 31   Australia Ellis Park, Johannesburg
widzów: 62 500
Punkty: Greeff 13 (P 4pd)
Russell 5 (P)
Paulse 10 (2P)
van Niekerk 5 (P)
  Barry
  Joubert
 (14 – 9)
Relacja 		Punkty: Burke 13 (2pd 3K)
Gregan 3 (dg)
Cannon 5 (P)
Rogers 5 (P)
Kefu 5 (P)


Przypisy edytuj

  1. ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
  2. ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
  3. ↑ True grit brings its own reward. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  4. ↑ All Blacks claim close-run Bledisloe victory. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  5. ↑ All Blacks batter Boks. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  6. ↑ All Blacks rise above brawling. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  7. ↑ Australia hold off Springbok surge. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  8. ↑ Wallabies slip home against Springboks. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  9. ↑ Burke has last word as Australia retain cup. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  10. ↑ Wallabies retain Bledisloe in thriller. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  11. ↑ Burke breaks All Blacks hearts. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  12. ↑ All Blacks close in on Tri nations title. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  13. ↑ Attack on referee clouds win for All Blacks. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  14. ↑ Referee hurt in fan attack. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  15. ↑ Evil attack overshadows epic clash. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  16. ↑ Clockwatch: SA 33-31 Australia. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  17. ↑ Greeff steals Springbok win. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  18. ↑ Springboks deny Wallabies. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  19. ↑ Wallaby defeat hands title to All Blacks. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Puchar_Trzech_Narodów_2002&oldid=70163613”