Qian Zhongshu

Qian Zhongshu
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	钱锺书
Pismo tradycyjne	錢鍾書
Hanyu pinyin	Qián Zhōngshū
Wade-Giles	Ch’ien Chung-shu
	Multimedia w Wikimedia Commons

Qian Zhongshu (ur. 21 listopada 1910 w Wuxi, zm. 18 grudnia 1998 w Pekinie^[1]) – chiński pisarz i historyk literatury.

Życiorys edytuj

Był synem uczonego Qian Jibo (1887–1957)^[1]. W młodości uczęszczał do szkoły prowadzonej przez misjonarzy, gdzie nauczył się języka angielskiego i poznał zachodnią literaturę^[2]. Opanował też klasyczny język chiński^[2]. W latach 1929–1933 studiował literaturę angielską na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie, w czasie studiów zaczął pisać wiersze i krytyki literackie^[2]. W 1935 roku otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie podjął studia na Uniwersytecie Oksfordzkim^[2]^[3]. W 1937 roku uzyskał Bachelor’s degree^[2], jego praca dyplomowa poświęcona była obrazowi Chin w literaturze angielskiej XVII i XVIII wieku^[1]^[3]. Studia kontynuował na Uniwersytecie Paryskim^[2]. W 1938 roku wrócił do Chin i poświęcił się pracy akademickiej^[2]. Od 1953 roku związany był z instytutem badań literackich Uniwersytetu Pekińskiego^[2]. W latach 50. i 60. XX wieku odpowiedzialny był za tłumaczenie na język angielski pism Mao Zedonga^[2]. W czasie rewolucji kulturalnej poddany szykanom, został zesłany do pracy przymusowej na wieś^[2].

Opublikował m.in. wybór felietonów Xie zai renshang bianshang (Na marginesie życia ludzkiego, 1941), zbiór opowiadań Ren, shou, gui (Ludzie, zwierzęta i duchy, 1946), powieść satyryczną Weicheng (Miasto oblężone, 1947), pracę teoretyczną Tan yi lu (Rozprawy o poezji, 1948) oraz pięciotomową rozprawę na temat klasycznej literatury chińskiej Guan zhui bian (Piszczałka i igła, 1979)^[2]. Opracował też wybór poezji z czasów dynastii Song wraz z komentarzem pt. Song shi xuan zhu (1958)^[2]^[3] oraz krytyczne wydania tekstów klasycznych, m.in. Yijing, Shijing, Shiji, Daodejing i Chuci^[1]. W swojej pracy naukowej zajmował się studiami nad klasyczną literaturą chińską, wykorzystując zachodnie metody badawcze i podejście komparatystyczne^[3]. Dużą popularnością cieszyła się powieść satyryczna Weicheng, wyśmiewająca środowisko chińskich intelektualistów w przededniu wybuchu wojny chińsko-japońskiej, z jego dwuznacznymi moralnie postawami, uprzedzeniami i niezdolnością do działania^[2]^[3]. W 1990 roku powieść została zekranizowana jako serial telewizyjny^[2].

Od 1935 roku był żonaty z pisarką Yang Jiang^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lexikon der chinesischen Literatur. München: C.H. Back, 2004, s. 248–249. ISBN 3-406-52214-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 256–257. ISBN 978-0-7864-3582-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Li-hua Ying: Historical Dictionary of Modern Chinese Literature. Lanham: Rowman & Littlefield, 2021, s. 227. ISBN 978-1-5381-3006-3.

[lexikon-1] Lexikon der chinesischen Literatur. München: C.H. Back, 2004, s. 248–249. ISBN 3-406-52214-9.

[biographical-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 256–257. ISBN 978-0-7864-3582-1.

[historical-3] Li-hua Ying: Historical Dictionary of Modern Chinese Literature. Lanham: Rowman & Littlefield, 2021, s. 227. ISBN 978-1-5381-3006-3.

[1]

[2]

[3]