R Coronae Australis

gwiazda w gwiazdozbiorze Korony Południowej

R Coronae Australis (R CrA) – gwiazda zmienna znajdująca się w gwiazdozbiorze Korony Południowej w odległości około 420 lat świetlnych od Ziemi.

R Coronae Australis
Ilustracja
Obszar otaczający gwiazdę R Coronae Australis, sama gwiazda znajduje się w małej mgławicy w centrum zdjęcia – NGC 6729, większa i jaśniejsza mgławica powyżej i w prawo to NGC 6726 i NGC 6727 (ESO)
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Korona Południowa

Rektascensja

19h 01m 53,656s[1]

Deklinacja

–36° 57′ 07,87″[1]

Odległość

420 ly

Wielkość obserwowana

11,917m[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

zmienna

Typ widmowy

A5IIev

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J19015367-3657081
Cordoba Durchmusterung: CD -37 13027
Katalog Hipparcosa: HIP 93449
R CrA, HBC 288, RAFGL 5550, [GHB2007] I 6, Hen 3-1733, VSST 1, [HL85] HH 100 7, CHLT 7, HIC 93449, WRAY 15-1887, [TS84] 2.10, CPD-37 8452, [B92b] 28, AAVSO 1855-37A, FMC 43, IRAS 18585-3701, [FCW98] 5, GCRV 11457, JP11 314, [FP2007] J190153.67-365708.3, GEN# -0.03713027, [FPM2006] 9

Gwiazda R Coronae Australis jest położona w centrum pobliskiego obszaru formowania nowych gwiazd. Jest ona otoczona delikatną mgławicą refleksyjną NGC 6729[2] o niebieskiej poświacie, zanurzoną w ogromnym obłoku pyłu. Gwiazda ta jest jedną z kilku bardzo młodych gwiazd w tym rejonie, charakteryzujących się dużymi zmianami jasności. W dalszym ciągu jest też otoczona obłokiem pyłu i gazu, z którego powstała.

Intensywne promieniowanie tych młodych, gorących gwiazd znajdujących się w tym rejonie oddziałuje z otaczającym je gazem. Skutkiem tego jest albo odbicie promieniowania, albo wzbudzenie gazu do świecenia. Te złożone procesy w zależności od właściwości samych gwiazd oraz ośrodka międzygwiezdnego są odpowiedzialne za barwę gwiazd. Jasnoniebieskie mgławice gwiazdy R Coronae Australis są skutkiem odbicia światła od drobin pyłu. Młode gwiazdy położone w tym rejonie mają masy zbliżone do masy Słońca, nie emitują więc wystarczającej ilości światła ultrafioletowego, by móc pobudzić otaczający je wodór do świecenia, a sam obłok nie świeci charakterystycznym, czerwonym światłem obserwowanym w innych obszarach produkcji gwiazd, takich jak Wielka Mgławica w Orionie.

Wyraźne ciemne pasmo przecinające ten obszar to miejsce, w którym światło powstających we wnętrzu obłoku gwiazd jest całkowicie pochłaniane przez pył.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj