Radrennbahn Hardau – nieistniejący już tor kolarski w Zurychu, w Szwajcarii. Istniał w latach 1892–1911. Od roku 1896 służył również piłkarzom klubu FC Zürich, jedno spotkanie rozegrała na nim także piłkarska reprezentacja Szwajcarii. Od 2012 roku w miejscu dawnego toru kolarskiego mieści się park i plac zabaw.

Radrennbahn Hardau
Ilustracja
Radrennbahn Hardau
Państwo

 Szwajcaria

Data otwarcia

1892

Data zamknięcia

1911

Klub

FC Zürich (1896–1911)

Położenie na mapie Szwajcarii
Mapa konturowa Szwajcarii, u góry znajduje się punkt z opisem „Radrennbahn Hardau”
Ziemia47°22′46″N 8°30′34″E/47,379444 8,509444

Tor kolarski Hardau w Zurychu został otwarty 28 sierpnia 1892 roku. Obiekt ufundował (za namową lokalnych grup kolarskich) Carl Bockhorn, właściciel znajdującej się w tym miejscu żwirowni i składowiska odpadów. Teren ten leżał wówczas jeszcze poza administracyjnymi granicami Zurychu (został on włączony do miasta w 1893 roku). Tor posiadał 400 m długości. Od 1896 roku na boisku wewnątrz toru swoje spotkania rozgrywał nowo powstały wówczas klub piłkarski, FC Zürich (pierwszy mecz rozegrany 30 sierpnia 1896 roku przeciwko FC Phönix St. Gallen – 3:3[1]). W 1902 roku FC Zürich zdobył pierwszy tytuł mistrza kraju[2]. 8 stycznia 1911 roku piłkarska reprezentacja Szwajcarii rozegrała na tym obiekcie mecz towarzyski przeciwko Węgrom (2:0)[3]. W latach 1910 i 1911 na stadionie rozegrano spotkania finałowe Anglo-Cup (prekursora piłkarskiego Pucharu Szwajcarii)[4]. 28 sierpnia 1911 roku na arenie odbyły się ostatnie zawody kolarskie, później obiekt został rozebrany[5]. Nowy tor kolarski w Zurychu (Offene Rennbahn Oerlikon) został otwarty 25 sierpnia 1912 roku w zupełnie innej lokalizacji[6], natomiast piłkarze FC Zürich tymczasowo korzystali z boisk „an den Herdern” (znajdowało się ono w miejscu dzisiejszego stadionu Letzigrund) i „im Käppeli”, by w 1912 roku przenieść się na stadion Utogrund[7][8]. Od początku lat 20. XX wieku w okolicy byłego toru kolarskiego zaczęły powstawać budynki mieszkalne; w II połowie lat 30. zasypano pozostałości po żwirowni. W późniejszych latach w miejscu toru powstał parking samochodowy, następnie zaś (w latach 2009–2011; otwarcie w roku 2012) park i plac zabaw wraz z monumentem «Y» autorstwa Sisleja Xhafy[9][10][11].

Przypisy edytuj

  1. Erinnerung an unser erstes Matsch. www.fcz.ch, 7 lutego 2019. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  2. History. www.fcz.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  3. 1911.I.8. Svájc – Magyarország 2:0. www.tempofradi.hu, 11 stycznia 2009. [dostęp 2019-06-23]. (węg.).
  4. Erik Garin: Switzerland 1898-1930. www.rsssf.com. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
  5. Thomas Wyss: Zürichs erster Sporttempel. www.tagesanzeiger.ch, 7 maja 2019. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  6. NEWS. www.velocity-guide.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  7. Urs Bühler: Der ursprüngliche Grund. www.nzz.ch, 9 października 2012. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  8. Die Hardau und der Utogrund. www.suedkurve.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  9. Hardaupark. www.kreis4unterwegs.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  10. Hardaupark. www.stadt-zuerich.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).
  11. Hardaupark. www.stadt-zuerich.ch. [dostęp 2019-06-23]. (niem.).