Ragtimeforma muzyczna wywodząca się z formy tanecznej[3]. Metrum parzyste 2/4 (z wyjątkami), tempo umiarkowane, rytm złożony i kunsztowny, silnie synkopowany[3] (stąd nazwa pochodząca od angielskich słów ragged time – poszarpane metrum[4]), z jednostajnym, zazwyczaj ósemkowym akompaniamentem w partii basowej[3] (faktura homofoniczna).

Drugie wydanie „Maple Leaf Rag”. To jeden z najbardziej znanych utworów tej formy muzycznej
Ragtime
Pochodzenie

blues, muzyka poważna, walk-around[1], cake-walk[1], marsz[1], polka[1], kadryl[1], wodewil, muzyka taneczna

Czas i miejsce powstania

koniec XIX wieku[1], USA[1]

Instrumenty

fortepian, pianino, pianola, gitara klasyczna, gitara akustyczna[2], gitara 12-sto strunowa[2]

Największa popularność

koniec XIX wieku, początek i pierwsza dekada XX wieku

Gatunki pokrewne

jazz

Podgatunki
dixieland[1], jazz nowoorleański
Style regionalne
Nowy Orlean[1], Sedalia[1], St. Louis[1], Nowy Jork[1]
Inne tematy
ragtime bands[1]

Ragtime do poziomu muzyki wyniósł afroamerykański kompozytor i pianista Scott Joplin. Ragtime standardowo był grany na solowym instrumencie klawiszowym (pianino, fortepian[3], pianola) i z tymi instrumentami najczęściej jest utożsamiany, jednak Big Bandy w takich ośrodkach jak Nowy Orlean i Nowy Jork, powstały właśnie na tej formie muzycznej.

Ragtime również powiązany jest z bluesem, można go grać na gitarze. Wielu bluesmanów łączyło swą muzykę z właśnie ragtimem. Przykładem fuzji bluesa i ragtime jest Blind Willie McTell i jego utwór „Georgia Rag[5].

Wybrane ragtime’y edytuj

Przedstawiciele edytuj

Poniżej wymieniono najbardziej znanych kompozytorów muzyki ragtime, wraz z reprezentowanymi przez nich odmianami regionalnymi tego stylu:

Kompozytorzy, odnoszący się do stylu ragtime:

James Scott, „Grace and Beauty” (1909)
Pierwszy hit Jamesa Scotta, „Frog Legs Rag” (1906)
Scott Joplin, „Maple Leaf Rag” (1899)


Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m Ragtime. rmfclassic.pl. [dostęp 2020-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-28)]. (pol.).
  2. a b Henry Russell: Ikony bluesa i soul. 2013. (pol.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae RAGTIME - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-28].
  4. Joachim Ernst Berendt: Wszystko o jazzie. Od Nowego Orleanu do jazz-rocka. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991, s. 20. ISBN 83-224-0411-5.
  5. a b c Henry Russell, Ikony bluesa i soul, 2003.
  6. a b c Scott Joplin [online], RagPiano.com [dostęp 2020-10-27] (ang.).
  7. Znajdź piosenki, utwory i inną muzykę Scott Joplin [online], Last.fm [dostęp 2020-10-29] (pol.).
  8. Gladiolus Rag [online], Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA [dostęp 2020-10-27].
  9. a b c Lucian Porter Gibson (Aug. 8, 1890 - Aug. 28, 1959) [online], rec.music.ragtime.narkive.com [dostęp 2020-10-25].
  10. John Goodman, Jelly Roll Morton – “King Porter Stomp” (Track of the Day) [online], North Shore News [dostęp 2020-10-25].
  11. RagPiano.com - Jelly Roll Morton Compositions [online], RagPiano.com [dostęp 2020-10-27] (ang.).
  12. James Hubert "Eubie" Blake [online], RagPiano.com [dostęp 2020-10-25] (ang.).
  13. The Chevy Chase [online], ragpiano.com [dostęp 2020-10-25].
  14. a b c d On the Pike with the Rags of James Scott by Ted Tjaden [online], www.ragtimepiano.ca [dostęp 2020-10-25].
  15. Jazzbows Music: Jazzbows.com [online], jazzbows.com [dostęp 2020-10-25].
  16. James Sylvester Scott [online], RagPiano.com [dostęp 2020-10-07] (ang.).
  17. James Reese Europe, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-06] (ang.).