Rajmund z Penyafortu

Święty
Rajmund z Penyafortu OP
Ramon de Penyafort
	prezbiter; generał zakonu
	; Fresk w kościele św. Mikołaja w Treviso autorstwa Tommasa da Modeny.
Data i miejsce urodzenia	1170-1175 ; Villa de Panudés (Katalonia)
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1275 ; Barcelona
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	6 stycznia 1542; przez Pawła III (zaliczenie do grona błogosławionych)
Kanonizacja	29 kwietnia 1601; przez Klemensa VIII (wpis w poczet świętych)
Wspomnienie	7 stycznia
Patron	Barcelony, prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rajmund z Penyafortu, kat. Ramon de Penyafort (ur. 1170-1175 w Villa de Panudés, zm. 6 stycznia 1275 w Barcelonie) – kataloński prezbiter i generał zakonu dominikanów, uważany za ojca prawodawstwa kościelnego, współzałożyciel Zakonu NMP Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, święty Kościoła katolickiego.

Życie edytuj

Urodził się w Villa de Panudés (k. Barcelony) w szlacheckiej katalońskiej rodzinie z Penyafortu (obecnie Santa Margarita y Monjós w Alt Penedès). Po studiach prawniczych w Bolonii, w czasie których poznał m.in. Piotra della Vigna, wykładał filozofię w Barcelonie. W 1219 został mianowany wikariuszem generalnym dla biskupstwa w Barcelonie.

W 1222 wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika. Zabiegał o nawrócenie muzułmanów i żydów na chrześcijaństwo.

Wraz ze św. Piotrem Nolasco założył w roku 1223 zakon Matki Bożej Łaskawej (Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, mercedariusze), zajmujący się wykupem chrześcijan z niewoli mauretańskiej, podczas trwającej w Hiszpanii rekonkwisty^[1].

Został wezwany przez papieża Grzegorza IX do Rzymu, by objąć urząd kapelana pałacu apostolskiego. Stał się osobistym spowiednikiem i doradcą papieża. Zebrał wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich w jednym dziele, które Stolica Apostolska zatwierdziła bullą Rex Pacificus. Powstał w ten sposób zbiór prawa kanonicznego tzw. Decretales Gregorii IX. Za wysiłek włożony w kodyfikację, papież zaproponował Rajmundowi arcybiskupstwo Tarragony, jednakże ten nie przyjął propozycji chcąc pozostać zakonnikiem^[2]. W 1238 wybrano go trzecim z kolei generałem dominikanów^[2]. Zorganizował studium do nauki języka arabskiego i przyczynił się do rozwoju misji na terenach Afryki Północnej. Wywarł ogromny wpływ na życie hiszpańskiego mistyka Rajmunda Llulla. Pod koniec życia skupił się na przygotowywaniu pism i tekstów mających służyć celowi propagowania chrześcijaństwa wśród ludzi z innych kultur^[2]. Według części przekazów, Rajmund miał nakłaniać Tomasza z Akwinu do napisania rozprawy Summa contra gentiles^[2], choć nowsza historiografia kontestuje ten pogląd, wskazując na znaczne wykraczanie przekazu dzieła poza treści czysto misyjne, na których Rajmundowi zależało najbardziej^[3].

Rajmund zmarł w Barcelonie, mając ok. 100 lat.

Ważniejsze dzieła edytuj

Decretales ("Pięć dekretów")
Summa iuris canonici
Summa pœnitentiale

Kult edytuj

6 stycznia 1542 Rajmund z Penyafortu został zaliczony w poczet błogosławionych przez papieża Pawła III, a w poczet świętych wpisał go Klemens VIII w dniu 29 kwietnia 1601^[4].

Jego relikwie spoczywają w Katedrze św. Eulalii w Barcelonie^[2].

Patronat

Jest patronem prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów oraz Barcelony. Na jego cześć nadano nazwę gwatemalskiemu miastu San Raymundo.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 7 stycznia (dawniej 23 stycznia).

Ikonografia

W ikonografii św. Rajmund przedstawiany jest w habicie dominikańskim, w białej tunice i czarnym płaszczu. Niekiedy przedstawia się go też płynącego po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel.

Jego atrybutami są: płaszcz, księga i klucz^[5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 5: R-U. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2005 (wznowienie), s. 24. ISBN 83-7318-376-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hubert Wołącewicz: Święty pośród świętych: Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia. Kielce: Jedność, 2014, s. 21. ISBN 978-83-7660-987-4.
↑ Jean-Pierre Torrell: Saint Thomas Aquinas. Volume 1, The person and his work. Robert Royal (tłum.). Washington D.C.: Catholic University of America Press, 2005, s. 104-7. ISBN 978-0-8132-1423-8. (ang.).
↑ Maestros de la Orden. Strona hiszpańskich dominikanów. [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)]. (hiszp.).
↑ Saint Raymond of Penyafort. Saints.SQPN.com. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Święty Rajmund z Penyafort, prezbiter. Internetowa Liturgia Godzin. [dostęp 2012-05-13].
Hubert Wołącewicz: Święty pośród świętych: Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia. Kielce: Jedność, 2014. ISBN 978-83-7660-987-4.

[1] Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 5: R-U. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2005 (wznowienie), s. 24. ISBN 83-7318-376-0.

[:0-2] Hubert Wołącewicz: Święty pośród świętych: Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia. Kielce: Jedność, 2014, s. 21. ISBN 978-83-7660-987-4.

[3] Jean-Pierre Torrell: Saint Thomas Aquinas. Volume 1, The person and his work. Robert Royal (tłum.). Washington D.C.: Catholic University of America Press, 2005, s. 104-7. ISBN 978-0-8132-1423-8. (ang.).

[4] Maestros de la Orden. Strona hiszpańskich dominikanów. [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)]. (hiszp.).

[sqpn-5] Saint Raymond of Penyafort. Saints.SQPN.com. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]