Koralówka zielonowierzchołkowa
Koralówka zielonowierzchołkowa (Ramaria apiculata (Fr.) Donk) – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
koralówka zielonowierzchołkowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Ramaria apiculata (Fr.) Donk Biblthca Mycol. 21: 105 (1933) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1818 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Clavaria apiculata. W 1933 r. Marinus Anton Donk przeniósł go do rodzaju Ramaria[1]. Niektóre inne synonimy[2]:
- Clavaria apiculata var. brunnea R.H. Petersen 1972
- Ramaria apiculata var. brunnea R.H. Petersen 1972
- Ramaria apiculata var. compacta (Bourdot & Galzin) Corner 1950
Feliks Kwieciński w 1896 r. nadał mu polską nazwę goździeniec spiczasty, Stanisław Chełchowski w 1898 r. goździeniec śpiczasty, Władysław Wojewoda w 2003 r. zmienił je na koralówka zielonowierzchołkowa[3].
Morfologia edytuj
Krzaczkowaty i koralowaty o wysokości 7–15 cm i szerokości 5–10 cm. Część trzonowa krótka, zaraz nad ziemią rozgałęziająca się na liczne i nieco spłaszczone ramiona, te z kolei rozgałęziają się na cienkie gałązki z 2-3 krótkimi wierzchołkami w kształcie litery V. Część dolna ma barwę ciemnoochrowobrązową, ramiona jasnoróżowoochrową, ochrową lub żółtokremową, wierzchołki są białawe, czasami zielonkawe, ale zawsze jaśniejsze od ramion[4]. Z podstawy wyrastają białe, silne ryzomorfy[5].
O podobnej barwie jak powierzchnia, o niewyraźnym zapachu i gorzkawym smaku[4].
- Gatunki podobne
Koralówka zielonawa (Phaeoclavulina abietina) po uciśnięciu zielenieje, koralówka sosnowa (Phaeoclavulina eumorpha) nie ma zielonkawych wierzchołków, koralówka sztywna (Ramaria stricta) rozwija się na drewnie drzew liściastych, nie ma zielonych wierzchołków, a po uciśnięciu zmienia kolor na rdzawy[4].
- Cechy mikroskopowe
Bazydiospory (według Petersena) 8,5–11,0 × 4,1–5,2 μm, Q średnio = 2,02 μm, cylindryczne do wąsko jajowatych lub elipsoidalnych, cornamentowane bardzo małymi, cyjanofilnymi, gęsto rozproszonymi, niskimi brodawkami, często w liniach. Strzępki generatywne w części trzonowej i w ryzomorfach dwóch typów: a) gęsto splecione, o średnicy 2,5–4,0 µm, cienkościenne, szkliste i zwykle z widocznymi, delikatnie nabrzmiałymi sprzążkami o średnicy około 13 μm, b) rzadkie strzępki szkieletowe z generatywnymi fragmentami, o średnicy 3,2–4,5 μm i długości 1000 μm[5].
Występowanie i siedlisko edytuj
Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji[6]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 5 stanowisk[3], w późniejszych latach podano następne[7].
Grzyb mykoryzowy występujący w lasach iglastych i mieszanych[3]. Rozwija się na próchniejącym drewnie i korze, zwłaszcza sosen i świerków[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-26] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-26] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 580, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 357, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b Ronald L. Exeter, Lorelei Norvell, Efrén Cázares, Ramaria of the Pacific Northwestern United States, Portland, Oregon, s. 22–26, ISBN 978-0-9791310-0-4 (ang.).
- ↑ Występowanie Ramaria apiculata na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-26].
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-26] (pol.).