Ramienica zagięta

gatunek roślin

Ramienica zagięta (Chara connivens) – gatunek ramienicy.

Ramienica zagięta
ilustracja
Systematyka[1]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Gromada

Charophyta

Klasa

Charophyceae

Rząd

ramienicowce (Charales)

Rodzina

Characeae

Rodzaj

Chara

Sekcja

Grovesia

Gatunek

ramienica zagięta

Nazwa systematyczna
Chara connivens Salzm. ex A.Braun 1835: 73
Alexander Braun (1835). Übersicht der genauer bekannten Chara-Arten. Flora 18: 49-73
Synonimy
  • Chara concinna
  • Ch. duriaei
  • Ch. galioides var. duriaei
  • Ch. globularis f. connivens

Morfologia edytuj

Pokrój

Stosunkowo mały makroglon (zwykle do 15 cm długości). Cienka (0,5 mm średnicy) nibyłodyga. Plecha zielona, w odróżnieniu od większości ramienic słabo inkrustowana węglanem wapnia. Roślina dwupienna[1].

Okorowanie

Trzyrzędowe. Rzędy główne i boczne podobnie wykształcone[1].

Nibyliście

Mocno wygięte ku sobie. 6–10 w okółku. 8–10 członów[1]. Wygięcie szczególnie silne u osobników męskich i często u żeńskich (niepłonnych)[2].

Kolce

Brodawkowate[1].

Przylistki

Brodawkowate[1].

Plemnie

Duże (1 mm średnicy), czerwone[1].

Lęgnie

Do 1,1 mm długości. Oospory ciemnobrązowe do czarnych[1].

Gatunki podobne
Ramienica krucha, zwłaszcza osobniki sterylne ramienicy zagiętej są łatwe do pomylenia, gdyż u nich wygięcie nibyliści jest mniej wyraźne[2].

Biologia edytuj

Roślina jednoroczna o słabo poznanej biologii[1].

Ekologia edytuj

Gatunek słodkowodny (wody twarde), ale też słonawowodny (3–9 PSU). Zwykle w wodach płytkich, do 2 m głębokości, na podłożu piaszczystym lub gytii wapiennej[1]. Nieliczne zbadane populacje mają różne proporcje osobników męskich i żeńskich, przy czym żeńskie osobniki preferują głębsze stanowiska (ok. 1 m głębokości), a męskie nie wykazują preferencji. Może tworzyć łąki ramienicowe jako zespół Charetum conniventis Velayos et al. 1989. Poza tym wchodzi w skład zbiorowisk elodeidów i szuwarów[2].

Występowanie

Występuje w dużej części Europy, łącznie z Bałtykiem, oraz północnej Afryki i w Iranie[1]. W polskiej części Bałtyku notowana rzadko – do lat 70. XX w. w Zatoce Gdańskiej i Zalewie Wiślanym. Następnie uznano ją za gatunek wymarły lub prawdopodobnie wymarły w Polsce. Stanowisko w Zalewie Wiślanym ponownie odkryto w 2011 r., a rok później odkryto nienotowane wcześniej stanowisko w Zalewie Szczecińskim[2]. Jednocześnie jest uważana za gatunek obcy we florze Polski[3].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Na czerwonej liście roślin i grzybów Polski określona jako gatunek wymarły (EX)[4], na Wyspach Brytyjskich ma status gatunku narażonego na wyginięcie (VU)[1]. Podlega w Polsce ochronie gatunkowej od 2004 r.[5][6]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Wendy Guiry: Chara connivens P.Salzmann ex A.Braun. AlgaeBase. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  2. a b c d Paulina Brzeska, Adam Woźniczka, Mariusz Pełechaty, Irmgard Blindow. New records of Chara connivens P. Salzmann ex A. Braun 1835 – an extremely rare and protected species in Polish brackish waters. „Acta Societatis Botanicorum Poloniae”. 84 (1), s. 143-146, 2015. Polskie Towarzystwo Botaniczne. DOI: 10.5586/asbp.2015.010. ISSN 0001-6977. (ang.). 
  3. Maciej Gąbka, Chara connivens Saltzm. Ex. A. Braun 1835, [w:] Gatunki Obce w Polsce, Instytut Ochrony Przyrody PAN (pol.).
  4. Jadwiga Siemińska, Małgorzata Bąk, Jan Dziedzic, Maciej Gąbka, Patrycja Gregorowicz, Teresa Mrozińska, Mariusz Pełechaty, Paweł M. Owsianny, Marcin Pliński, Andrzej Witkowski: Red list of the algae in Poland / Czerwona lista glonów w Polsce. W: Red List of Plants and Fungi in Poland / Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. Władysława Szafera PAN, 2006, s. 35-52. ISBN 83-89648-38-5.
  5. Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną
  6. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin