Receptory sprzężone z białkami G

Receptory sprzężone z białkami G (GPCR – z ang. G Protein-Coupled Receptor; receptory siedmiotransbłonowe, 7TM) – rodzaj transmembranowych receptorów metabotropowych, które reagują na sygnały docierające do komórki za pośrednictwem neuroprzekaźników aktywując białko G związane z receptorem po drugiej stronie błony komórkowej[1].

Schematyczna budowa GPCR. Widoczne siedem domen transbłonowych typu 7TM

Budowa edytuj

Receptory GPCR są zbudowane z pojedynczego polipeptydu (łańcucha aminokwasowego) o strukturze α-helikalnej. Cząsteczki receptora są silnie sfałdowane i zanurzone w błonie komórkowej, przez którą łańcuch polipeptydowy przechodzi siedmiokrotnie, tworząc hydrofobową domenę transmembranową (7TM), stąd nazwa "siedmiohelikalne transmembranowe receptory komórkowe". Koniec karboksylowy (−COOH) polipeptydu znajduje się zawsze wewnątrz, a koniec aminowy (−NH2) zawsze na zewnątrz komórki.

Po przyłączeniu liganda zewnątrzkomórkowego zmienia się konformacja części wewnątrzkomórkowej, w efekcie białko G zostaje zaktywowane i może dalej przekazywać sygnał danego szlaku fizjologicznego[1].

 
Budowa GPCR z zaznaczeniem najistotniejszych motywów białka

Drugim typem receptorów metabotropowych obok receptorów GPCR są kinazy receptora tyrozynowego[2].

Rodzaje edytuj

Do grupy receptorów GPCR należą:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Neuroscience. Dale Purves; Goerge J Augustine; David Fitzpatrick; William C Hall; Anthony-Samuel LaMantia; James O McNamara; S Mark Williams (red.). Wyd. 3. Sunderland (USA): Sinauer Associates, 2004, s. 124–125, 139. ISBN 0-87893-725-0.
  2. Principles of Neural Science. Eric R Kandel; James H Schwartz; Thomas M Jessell; Steven A. Siegelbaum; A. J. Hudspeth (red.). New York: McGraw-Hill, 2013, s. 236–237. ISBN 978-0-07-139011-8.