Rechabici
Rechabici (hebr. רֵכָבִים) – wspomniana w Starym Testamencie konserwatywna grupa czcicieli Jahwe.
Należący do plemienia Kenitów Rechabici wywodzili swój ród od Jehonadaba, syna Rechaba (1Krn 2,55; 2Krl 10,15-17)[1]. Zachowywali surowe prawo, które zabraniało im spożywania wina i uprawy ziemi. Nie budowali stałych domostw, mieszkając całe życie w namiotach. Żyjąc pośród Izraelitów, byli także gorliwymi wyznawcami jahwizmu[2]. Prorok Jeremiasz przeciwstawił zachowujących praktyki religijne Rechabitów bezbożnym mieszkańcom Judy i Izraela (Jer 35)[1].
Z powodu zawartej w Jer 35,19 obietnicy zachowania Rechabitów (Nie zabraknie Jonadabowi, synowi Rekaba, potomka, który by stał zawsze przede Mną[3]) w literaturze rabinicznej doszukiwano się ich potomków w rodzinach kapłańskich, a także łączono ich z nazirejczykami. Różni autorzy średniowieczni i nowożytni dopatrywali się potomków Rechabitów w rozmaitych grupach wyznawców judaizmu zamieszkujących Półwysep Arabski, Mezopotamię, a nawet Chiny[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Holman Concise Bible Dictionary. Nashville: B&H Publishing Group, 2011, s. 1112.
- ↑ a b Rechabites. Jewish Encyclopedia. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
- ↑ Przekład za Biblią Tysiąclecia