Recurvirostra

rodzaj ptaka

Recurvirostrarodzaj ptaków z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae).

Recurvirostra[1]
Linnaeus, 1758[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – szablodziób australijski (R. novaehollandiae)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Parvordo

Charadriida

Nadrodzina

Haematopodoidea

Rodzina

szczudłonogi

Rodzaj

Recurvirostra

Typ nomenklatoryczny

Recurvirostra avosetta Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

4 gatunki – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Australii i Ameryce[5].

Morfologia edytuj

Długość ciała 40–51 cm, rozpiętość skrzydeł 68–80 cm, długość skoku 77–105 mm; masa ciała 195–476 g[5].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Recurvirostra: łac. recurvus „zgięty, zakrzywiony do tyłu”, od recurvare „zginać”; rostrum „dziób”[6].
  • Trochilus: łac. trochilus albo „mały ptak leśny” albo „ptak nadrzeczny”, od gr. τροχιλος trokhilos „mały ptak” wspomniany przez Arystotelesa, utożsamiany przez późniejszych autorów ze strzyżykami z rodzaju Troglodytes. Nazwę tę później wykorzystali Arystoteles, Herodot, Atenajos, Arystofanes i Dionizjusz na opisanie „krokodyla-ptaka” (tak nazwany ponieważ żywił się pijawkami z otwartych szczęk wygrzewających się krokodyli), zidentyfikowanego przez późniejszych autorów z pijawnikiem, czajką szponiastą lub brodźcem piskliwym[7]. Gatunek typowy: Recurvirostra avosetta Linnaeus, 1758.
  • Avocetta: fr. Avocette „szablodziób”[8]. Gatunek typowy: Recurvirostra avosetta Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy edytuj

  1. Recurvirostra, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 151. (łac.).
  3. P.H.G. Moehring: Geslachten der vogelen. Amsteldam: Pieter Meijer, 1758, s. 6, 63. (niderl.).
  4. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 6. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 538. (fr. • łac.).
  5. a b R.J. Pierce: Family Recurvirostridae (Stilts and Avocets). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 346–347. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  6. The Key to Scientific Names, Recurvirostra [dostęp 2020-04-29].
  7. The Key to Scientific Names, Trochilus [dostęp 2020-04-29].
  8. The Key to Scientific Names, Avocetta [dostęp 2020-04-29].
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Recurvirostridae Bonaparte, 1831 - szczudłonogi - Stilts and Avocets (Wersja: 2022-09-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-08].

Bibliografia edytuj

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).