Recytatyw (wł. recitativo) – solowa forma wokalna podobna do deklamacji, powstała około 1600. Recytatyw służy przede wszystkim do prezentacji akcji. Pierwsze opery były w całości oparte na recytatywach[1]. Występuje jako elementy większej formy muzycznej takiej jak kantata, oratorium[2], opera[1] czy pasja[3].

Rodzaje recytatywu:

  • recitativo secco – charakteryzuje się akompaniamentem basso continuo oraz częstym powtarzaniem dźwięków (stosowany w operze neapolitańskiej do XVIII wieku)[1]
  • recitativo accompagnato – charakteryzuje się akompaniamentem orkiestry oraz rozwiniętą melodią[1] (zapoczątkowany w późnej operze neapolitańskiej przez kompozytorów takich jak Niccolò Jommelli i Tommaso Traetta[4]).

Przypisy edytuj

  1. a b c d Wójcik 2006 ↓, s. 175.
  2. Wójcik 2006 ↓, s. 176.
  3. Wójcik 2006 ↓, s. 188.
  4. Wójcik 2006 ↓, s. 175–176.

Bibliografia edytuj