Redostowo
Redostowo (do 1945 Retztow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Osina, na Równinie Nowogardzkiej, nad rzeką Stepnicą, otoczona lasami wschodnich krańców Puszczy Goleniowskiej, przy drodze krajowej nr 6.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
150 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-221[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGL |
| SIMC |
0780506 |
Położenie na mapie gminy Osina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | |
 53°38′00″N 14°59′05″E/53,633333 14,984722[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Historia edytuj
Po raz pierwszy wieś jest wspominana na piśmie w roku 1274. Powstało wtedy tutaj lenno należące do biskupa kamieńskiego Ottona von Gleichen, które przekazał grafowi Ottonowi von Eberstein. Do 1663, czyli do roku wygaśnięcia, ród ten władał Redostowem. Później, do roku 1697 wieś była własnością książęcej rodziny pruskiej von Puttbus. Od końca XVII wieku domena państwa pruskiego. Znajdowały się tutaj dwie zagrody chłopskie oraz stary folwark, zniszczony i odbudowany (1776). W 1772 wieś liczyła ok. 70 mieszkańców, zaś w 1872 ok. 270. Znajdowało się wtedy tutaj ok. 10 zagród i 4 gospodarstwa chłopskie.
Architektura edytuj
Obecnie zachowała się we wsi dawna, zabytkowa zabudowa mieszkalna z przełomu XIX i XX wieku. Są to domy zarówno murowane, jak i te ciekawsze architektonicznie, zbudowane w technice ryglowej (mur pruski). Część domów mieszkalnych i budynków gospodarczych ma wartość zabytkową, większość jednak to budynki pochodzące już z czasów polskich. Głównym zabytkiem wsi jest kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest to ryglowa świątynia salowa pochodząca z przełomu XVII i XVIII wieku. Na przełomie XVIII i XIX wieku dobudowano do niej drewnianą dzwonnicę na kamiennych fundamentach[3]. Kościół posiada cenne wyposażenie, są to m.in. empora organowa z 1600 roku, gotycki dzwon z 1623 roku wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joahima Karstede[4] oraz chrzcielnica z granitu z przełomu XIV i XV wieku[5]. We wsi warto zobaczyć również wjazdową aleję lip – pomnik przyrody, oraz okazałą pomnikową sosnę pospolitą. W Redostowie znajduje się przystanek PKS. Wieś rolniczo-mieszkalna. Drogi asfaltowe łączą ją z Węgorzami oraz drogą krajową nr 6.
Okoliczne miejscowości: Bodzęcin, Węgorza, Kikorze, Osina, Krzywice
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 115070
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1090 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 229, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ M. Majewski Ludwisarstwo stargardzkie XVI-XVII wieku. Przyczynek do "Corpusu Campanorum Pomeranorum" [w:] Mała Ojczyzna - Wczoraj i Dziś. Materiały z sesji, Stargard 1999, s. 80
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 101, ISBN 978-83-7495-133-3.