Regina Anastazja Mrozowicka herbu Prus III[1] (ur. 17 sierpnia 1879 we Lwowie, zm. 24 sierpnia 1968 roku w Gdyni) – literatka, dziennikarka feministyczna, tłumaczka literatury francuskiej.

Regina Anastazja Mrozowicka
Herb
Prus III
literatka, dziennikarka, tłumaczka literatury francuskiej
Rodzina

Mrozowiccy herbu Prus III

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1879
Lwów

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1968
Gdynia

Ojciec

Jan Hipolit Mrozowicki herbu Prus III

Matka

Emilia Ingistoff

Rodzeństwo

Adam Kazimierz, Ignacy Filip, Wanda Laurencja

Życiorys edytuj

Urodziła się 17 sierpnia 1879 roku we Lwowie[2] jako córka Jana Hipolita Mrozowickiego herbu Prus III, ziemianina i urzędnika Wydziału Krajowego we Lwowie oraz Emilii z Ingistoffów[3], siostra Adama Kazimierza.

Odebrała staranne wychowanie domowe, była dziennikarką i literatką oraz tłumaczką literatury. Przez kilkadziesiąt lat publikowała artykuły publicystyczne i felietony w prasie lwowskiej i krakowskiej, w: „Gazecie Porannej”, „Kurierze Polskim” i „Słowie Polskim”. Część jej twórczości miała na owe czasy znaczący wydźwięk feministyczny, jak np. jej felietony z lat 20. i 30. publikowane w prasie lwowskiej, „Czyja wina? Na marginesie felietonu o kobiecie i małżeństwie"[4], „Idylla maleńka taka..."[5] i „Kobieta wojowniczka"[6]. Współpracowała w latach 20. XX wieku z „Małym Światkiem”, miesięcznikiem dla dzieci i młodzieży, wydawanym do 1928 roku w Poznaniu, a następnie w Krakowie[7].

Była również tłumaczką literatury religijnej i popularnej z języka francuskiego. W 1927 roku nakładem wydawnictwa Towarzystwa „Biblioteka Religijna” i Bractwa św. Józefa we Lwowie wydała książkę, w swoim tłumaczeniu i adaptacji, pod tytułem: „Jezus z Nazaretu, historja jego życia, opowiedziana dzieciom przez Matkę Marję Loyola”[8]. Tłumaczyła powieść Charlesa Foleya pt. „Porwanie” drukowaną w odcinkach w lwowskiej „Gazecie Porannej”. W Teatrze Małym we Lwowie 5 lutego 1927 roku wystawiono jej sztukę pt. „W niedźwiedziej chatce”[9].

W 1957 roku została repatriowana do Polski i zamieszkała u swego bratanka Jana Klemensa Mrozowickiego w Gdyni.

Rodziny nie założyła, zmarła 24 sierpnia 1968 roku w Gdyni i została pochowana na cmentarzu Witomińskim (kwatera 66-12-22)[2].

 
Grób Reginy Mrozowickiej na cmentarzu Witomińskim

Przypisy edytuj

  1. http://www.genesis.jaxasoft.se/genesis/genesis.aspx?id=360 [dostęp 2018-12-04]
  2. a b http://gdynia.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=77388&inni=0&cinki=1 [dostęp 2018-12-04]
  3. https://web.archive.org/web/20181125030737/http://www.genesis.jaxasoft.se/text/Kronika/tablica20_s158_90.html [dostęp 2018-11-25]
  4. Regina Mrozowicka, Czyja wina? Na marginesie felietonu o kobiecie i małżeństwie, [w:] Słowo Polskie z 2.01.1925.
  5. Regina Mrozowicka, Idylla maleńka taka..., [w:] Słowo Polskie z dn. 7.08.1923.
  6. Regina Mrozowicka, Kobieta wojowniczka, [w:] Gazeta Poranna z 25.12.1933.
  7. Bogumiła Krassowska, Alina Grefkowicz, Bibliografia literatury dla dzieci i młodzieży 1918-1939, Warszawa 1995, s. 284.
  8. Co czytać? Przegląd Bibliograficzny, rok XV, nr 3/1928 z dnia 25 marca 1928.
  9. Chwila. Dziennik dla spraw politycznych, społecznych i kulturalnych, nr 2831/1927.