Wikipedia

Reign in Blood

Reign in Blood – trzeci album amerykańskiej thrashmetalowej grupy Slayer, wydany w 1986.

Reign in Blood
Wykonawca albumu studyjnego
Slayer
Wydany

7 października 1986[1]

Gatunek

thrash metal

Długość

28:55

Wydawnictwo

Def Jam, Geffen, London[2]

Producent

Rick Rubin, Slayer[2]

Oceny
Album po albumie
Hell Awaits
(1985) 		Reign in Blood
(1986) 		South of Heaven
(1988)

Reign in Blood jest jedną z płyt definiujących brzmienie wschodzącej amerykańskiej sceny thrashmetalowej w połowie lat osiemdziesiątych, obok Master of Puppets Metalliki, Among the Living Anthrax i Peace Sells... but Who's Buying? Megadeth. Uważany za jeden z najważniejszych albumów w historii ekstremalnego metalu. Według słów recenzenta serwisu AllMusic Steve'a Hueya "niemal w pojedynkę zainspirował cały gatunek death metalu po amerykańskiej stronie Atlantyku".[6]

W 1994 w Europie ukazała się pierwsza zremasterowana reedycja albumu z dwoma utworami bonusowymi (w Polsce w 1998). W kolejnych latach wydano następne reedycje[2].

Produkcja edytuj

Producentem płyty jest Rick Rubin, wcześniej znany ze współpracy z hiphopowymi zespołami Run-D.M.C. i LL Cool J. Współproducentem jest Andy Wallace, specjalista od miksowania dźwięku. Rubin wniósł ogromny wkład w ewolucję brzmienia zespołu. Przekonał muzyków, że nie potrzebują – jak na swej poprzedniej płycie Hell Awaits z 1985 – modnego wówczas[7] pogłosu na gitarach i wokalu. Rezultatem był dźwięk "suchy jak kość i ciężki jak granit"[8]. Ta zmiana, zdaniem Rubina, od razu wyróżniła grupę spośród innych formacji z thrash metalowego podwórka. "To przypomina album koncertowy, dobrze nagrany w studiu. Slayer brzmiał jak nikt inny, album brzmi inaczej niż reszta metalowych albumów. Naprawdę stworzyli swój własny gatunek."[9]

Kontrowersje wokół wydania płyty edytuj

Utwór Angel of Death, skomponowany przez Jeffa Hannemana i z jego tekstem, stał się przyczyną kontrowersji i problemów zespołu z wydaniem albumu.[10] Tekst utworu nawiązuje do postaci nazistowskiego zbrodniarza Josefa Mengele i opisuje pseudomedyczne eksperymenty na więźniach, których dopuszczał się w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. W związku z tym pojawiły się zarzuty o brak szacunku dla ofiar holocaustu, a nawet o propagowanie nazizmu.[11] Muzycy odpierali je oświadczając, że jedynie interesują się tym tematem i opisują go.

Naciski wydawców na usunięcie utworu z materiału, spowodowały przesunięcie daty premiery albumu o trzy miesiące.[11] Ostatecznie Angel of Death wszedł na płytę.

Okładka edytuj

Okładkę zaprojektował Larry W. Carroll, artysta amerykański, który wcześniej tworzył odważne ilustracje polityczne m.in. dla The Village Voice i The New York Times.

Warunkiem zespołu było umieszczenie na okładce głowy kozła, symbolu będącego w środowisku ekstremalnego metalu połowy lat osiemdziesiątych synonimem diabła. Motywy satanistyczne były powszechnie wykorzystywane w tekstach, na okładkach płyt i w wizerunkach wielu ówczesnych zespołów, np. Venom, Bathory czy Hellhammer.

Figura kozła znalazła się w centralnej części ilustracji. Siedzi on na lektyce niesionej przez trzy zdeformowane postacie. Elementy i postacie wokół sceny centralnej są pomieszaniem wątków religijnych (np. figura Jezusa Chrystusa) z drastycznymi motywami rodem z najmroczniejszych kronik kryminalnych (odwrócone, bezgłowe ciało wbite na pal). Wizja artystyczna ma charakter bluźnierczej fantazji (jeden z mężczyzn ma na głowie rogi i mitrę biskupią, widać też u niego sterczące prącie). Inspirowana jest malarstwem religijnym późnego średniowiecza, w szczególności wizją sądu ostatecznego Hieronima Boscha.

Ilustracja na okładce także wzbudziła kontrowersje, wytwórnia płytowa naciskała na jej zmianę[11]. Sam zespół również nie był z niej początkowo zadowolony. Finalnie jednak pozostawiono ją. Z czasem stała się znakiem rozpoznawczym, nierozerwalnie związanym z muzyką i wizerunkiem grupy. Była m.in. wykorzystywana jako tło sceniczne podczas koncertów Slayera.

W 2006 amerykański magazyn muzyczny Blender umieścił ją na liście dziesięciu najlepszych okładek albumów heavymetalowych wszechczasów.

Larry W. Carroll jest autorem projektów okładek także kolejnych albumów Slayera: South of Heaven (1988), Seasons in the Abyss (1990) i Christ Illusion (2006).

Muzyka edytuj

Reign in Blood trwa niespełna 29 minut. Płytę otwiera Angel of Death, utwór rozpoczynający się rozdzierającym krzykiem Toma Arayi, po którym następuje wściekły muzyczny atak w tempie 210 uderzeń na minutę („Byliśmy młodzi, byliśmy głodni i chcieliśmy być szybsi niż wszyscy inni”[7]). Płytę zamyka Raining Blood, jeden z najważniejszych utworów w repertuarze koncertowym zespołu. Utwór ten rozpoczyna się i kończy dźwiękiem potężnego grzmotu zwiastującego burzę, na końcu słyszalny jest też padający deszcz. Zastosowany w utworze riff stał się jednym z najsłynniejszych w historii thrash metalu. Oba wymienione utwory są najdłuższe na płycie, każdy trwa niespełna pięć minut.

Poza nimi żadna z kompozycji nie przekracza długością trzech minut. Wszystkie odznaczają się jednak ogromną muzyczną gęstością, intensywnością, porażają brutalną energią. Niektóre szybkie utwory (Altar of Sacrifice, Reborn) wskazują powinowactwa z gatunkiem hardcore punk, jednak nowatorstwo realizacji dźwiękowej pozwoliło muzykom wyznaczyć własną drogę, osobny, nowatorski styl.

Brzmienie gitar w porównaniu z Hell Awaits jest masywniejsze i czystsze, riffy bardziej zwarte, zdyscyplinowane. Steve Huey nazywa nagrania "błyskawicznymi wybuchami agresji, które zmieniają tempo lub nastrój bez ostrzeżenia, tworząc chaotyczny, ledwo kontrolowany efekt"[12]. Zwraca też uwagę na "potworną, przerażającą sugestywność"[12] muzyki, która "brzmi równie straszliwie jak przemoc opisana w tekstach"[12].

Partie solowe gitar są znacznie krótsze i mniej skupione na melodii. Kory Grow z magazynu Rolling Stone nazwał solówki Kerry'ego Kinga i Jeffa Hannemana "metalowym odpowiednikiem rozprysków farby Pollocka"[7], zwracał też uwagę na ich "abstrakcyjno-ekspresjonistyczny"[7] styl.

Równie intensywna jest praca sekcji rytmicznej, zwłaszcza perkusji. W zgodnej opinii krytyków niezwykle energetyczna, oszałamiająco szybka, ale uporządkowana gra Dave'a Lombardo jest kluczowym elementem sukcesu płyty.[13] Wokal Toma Arayi chwilami brzmi, jakby artysta próbował wykrzyczeć jak najwięcej słów na jednym oddechu. Zmienia się jego tempo, zdarza się że z trudem nadąża za rozpędzonymi gitarami i perkusją, czasem trudno zrozumieć wykrzyczane słowa. Zabieg ten podnosi temperaturę utworów, wzmacnia ich brutalną ekspresję.

Teksty edytuj

Teksty utworów poruszają typowy dla Slayera, a szerzej dla całego extreme metalu, zakres tematów: zło, przemoc, okrucieństwo, ból, śmierć, a także szaleństwo i religię. Oprócz Mengele (Angel of Death), w centrum zainteresowania umieszczone są postacie innych morderców. Piece by Piece opowiada o seryjnym zabójcy. Necrophobic porusza temat eksperymentów na ludziach i rozczłonkowania ciał. Altar of Sacrifice zawiera wątki satanistyczne: opisuje ofiarę, ubraną na biało dziewicę, na którą czeka przed ołtarzem kapłan wyposażony w sztylet oraz diabelską moc. Następujący po nim bez przerwy Jesus Saves jest krytyką chrześcijaństwa i służalczych postaw jego wyznawców.

Criminally Insane wraca do tematu seryjnych morderców – tym razem przestępca, złapany i uwięziony, planuje ucieczkę, by móc dalej zabijać. Reborn przedstawia perspektywę kobiety, czarownicy skazanej na śmierć na stosie, oczekującej na wyrok. Wierzy ona w odrodzenie po śmierci i przysięga zemstę swym oprawcom. Epidemic opisuje zarazę, która unicestwia ludzkość. Tekst zawiera krytykę społeczną, poruszając przyczynę epidemii: ubóstwo. Post Mortem to opis umierającego, powoli tracącego rozum i osuwającego się w obłęd. Finalny Raining Blood mówi o człowieku uwięzionym w czyśćcu, gdzie oczekuje na zemstę.

Lista utworów[1] edytuj

Nr Tytuł utworu SłowaMuzykaDługość
1.„Angel of Death”Jeff HannemanJeff Hanneman4:51
2.„Piece by Piece”Kerry KingKerry King2:02
3.„Necrophobic”Jeff Hanneman, Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King1:41
4.„Altar of Sacrifice”Kerry KingJeff Hanneman2:50
5.„Jesus Saves”Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King2:55
6.„Criminally Insane”Jeff Hanneman, Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King2:22
7.„Reborn”Kerry KingJeff Hanneman2:12
8.„Epidemic”Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King2:23
9.„Postmortem”Jeff HannemanJeff Hanneman3:27
10.„Raining Blood”Jeff Hanneman, Kerry KingJeff Hanneman4:16
11.„Aggressive Perfector”Jeff Hanneman, Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King2:30
12.„Criminally Insane” (remiks)Jeff Hanneman, Kerry KingJeff Hanneman, Kerry King3:17
34:46

Twórcy[1] edytuj

Muzycy edytuj

Producenci edytuj

  • Rick Rubin – produkcja
  • Andy Wallace – inżynieria dźwięku, miksowanie
  • Howie Weinberg – mastering
  • Larry Carroll – okładka

Listy sprzedaży edytuj

Jest to pierwszy album thrashmetalowy, który znalazł się w zestawieniu Billboard 200, prezentującym dwieście najlepiej sprzedających się albumów muzycznych w Stanach Zjednoczonych (na miejscu 94.). W 1992, sześć lat po wydaniu, Reign in Blood osiągnęła w USA status złotej płyty (sprzedaż 500 tysięcy egzemplarzy).[14]

Lista Kraj Pozycja
Billboard 200 Stany Zjednoczone 94[15]
UK Albums Chart Wielka Brytania 47[16]

W 2017 Rolling Stone zaprezentował listę stu najlepszych albumów metalowych wszechczasów. Płyta zajęła w nim szóste miejsce, choć nie jest to jedyny album Slayera w tym zestawieniu.[7]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Encyclopaedia Metallum - Slayer - Reign in Blood. www.metal-archives.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c Slayer – Reign In Blood. Discogs. [dostęp 2024-03-20]. (ang.).
  3. ↑ Steve Huey: Slayer Reign in Blood review. AllMusic. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
  4. ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 741. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  5. ↑ Jon Dolan. How to Buy Heavy Metal (SLAYER, Reign in Blood). „Spin”. Nr 8. 22, s. 78, sierpień 2006. New York: SPIN Media LLC. ISSN 0886-3032. [dostęp 2024-01-24]. (ang.). 
  6. ↑ Reign in Blood - Slayer | Album | AllMusic. [dostęp 2024-03-29].
  7. ↑ a b c d e Christopher R. Weingarten i inni, The 100 Greatest Metal Albums of All Time [online], Rolling Stone, 21 czerwca 2017 [dostęp 2024-03-25] (ang.).
  8. ↑ https://www.discogs.com/master/7728-Slayer-Reign-In-Blood
  9. ↑ https://www.discogs.com/master/7728-Slayer-Reign-In-Blood
  10. ↑ https://www.discogs.com/master/7728-Slayer-Reign-In-Blood
  11. ↑ a b c The 100 Greatest Metal Albums of All Time [online], rollingstone.com [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  12. ↑ a b c Reign in Blood - Slayer | Album | AllMusic. [dostęp 2024-03-29].
  13. ↑ Slayer - Reign In Blood review [online], Metal Storm [dostęp 2024-03-29] (ang.).
  14. ↑ https://www.discogs.com/master/7728-Slayer-Reign-In-Blood
  15. ↑ Slayer Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
  16. ↑ Slayer UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reign_in_Blood&oldid=73610139”