Rejon dołgorukowski

Rejon dołgorukowski (ros. Долгоруковский район) – jednostka administracyjna w Rosji w południowo-zachodniej części obwodu lipieckiego.

Rejon dołgorukowski

Долгоруковский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Siedziba	Dołgorukowo
Powierzchnia	1013,23 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	18 779
Położenie na mapie
Strona internetowa

Centrum administracyjnym rejonu jest sieło Dołgorukowo.

Geografia

Powierzchnia rejonu wynosi 1013,23 km².

Graniczy z obwodem orłowskim oraz rejonami izmałkowskim, jeleckim, zadońskim i tierbuńskim obwodu lipieckiego.

Główne rzeki rejonu: Snowa, Terek, Ołym i Sosna.

Historia

Historia tych ziem rozpoczyna się w 1650 roku. Na przełomie XVIII i XIX wieku otrzymał ją jeden z dowódców wojny 1812 roku książę i generał Dołgorukow, nazywając Bratowszczyzną. Osiedlili się tam w głównej mierze ludzie przeniesieni z innych posiadłości księcia. W 1894 roku rozpoczęto budowę linii kolejowej Jelec – Kastornoje – Wałujki. Jesienią 1897 roku przez Bratowszczyznę przejechał pierwszy pociąg. Dla uhonorowania tego zdarzenia stacja kolejowa została nazwana Dołgorukowo. Nazwa ta została przeniesiona na przystacyjne osiedle, ale jego najstarsza część w dalszym ciągu zachowała nazwę Bratowszczyzna. Rejon dołgorukowski powstał 24 czerwca 1928 roku.

Demografia

W 2006 roku rejon liczył 20 800 mieszkańców zamieszkałych w 97 miejscowościach.

Podział administracyjny

W skład rejonu wchodzi 14 wiejskich jednostek administracyjnych.

• dołgorukowska
• żernowska
• bolszebojowska
• slepuchińska
• dubowiecka
• mieńszekołodzieska
• wiazowicka
• wiesiołowska
• wierchniełomowiecka
• stiegałowska
• dołguszyńska
• swiszeńska
• wojskowokazińska
• gryzłowska