Rejon koczkowski
Rejon koczkowski (ros. Кочковский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
| Rejon | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Siedziba | |||
| Powierzchnia |
2 518 km² | ||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
6,4 os./km² | ||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
| |||
| Strona internetowa | |||
Historia edytuj
Pierwsza fala rosyjskich osadników przybywa na te ziemie w XVII wieku[2]. Byli to głównie zesłańcy skazani na osiedlenia we wschodnich częściach Imperium Rosyjskiego oraz zbiegli chłopi pańszczyźniani[2]. Tereny te podlegały pod administrację rosyjską w twierdzy w Koływaniu, a następnie pod tomską gubernię[2]. W 1783 roku utworzona zostaje wołost, która parokrotnie jeszcze zmieniała swoją przynależność administracyjną, choć pozostawała w granicach podległych gubernatorowi w Tomsku[2]. Populacja była bardzo niska, w centrum tych ziem, wsi Koczki w 1782 roku mieszkało 107 osób, a w 1854 liczba ta wzrosła do zaledwie 174[2]. W połowie XIX wieku władze imperialne w Petersburgu rozpoczynają promowanie akcji osiedleńczej, a chłopom którzy zdecydowaliby się przybyć m.in. na tereny ziemi koczkowskiej, oferują grunty rolne oraz liczne udogodnienia[2]. Kampania ta przyniosła pewien skutek, bo w 1893 roku w Koczkach mieszkają już 1683 osoby, stoi murowana cerkiew, działa szkoła ludowa, a lokalni kupcy otwierają swoje sklepy[2]. W 1910 roku na terenie wołosti koczkowskiej żyło 29 847 osób, działało osiem małych zakładów wytwórczych, 19 sklepów, 5 prawosławnych cerkwi, 3 sklepy z wyrobami alkoholowymi, punkt medyczny, 6 małych szkół które obsługiwało 7 nauczycieli, a naukę pobierało tam 411 uczniów[2].
Władza sowiecka została ustanowiona na tym obszarze w marcu 1918 roku[3]. Rejon koczkowski został sformowany w 1925 roku, w tym roku otwarto także pierwszy urząd pocztowy w regionie i uruchomiono pierwszy nadajnik radiowy[3]. Większość mieszkańców stanowili Rosjanie i Ukraińcy, w 1928 roku otwarty zostaje szpital rejonowy[3]. Od 1929 roku władze sowieckie rozpoczynają politykę forsownej stalinowskiej kolektywizacji, kołchozom nadawano imiona na cześć Rewolucji, komunizmu czy Włodzimierza Lenina[3]. W 1931 roku otwarta zostaje pierwsza placówka bankowa, punkt straży pożarnej, zaczyna się ukazywać także regionalna gazeta[3]. 28 września 1937 roku rejon koczkowski zostaje przyłączony do Kraju Ałtajskiego[4]. Od 8 kwietnia 1939 roku w granicach obwodu nowosybirskiego[4]. Władze sowieckie inwestowały i rozwijały głównie rolnictwo na tym obszarze oraz przetwórstwo. 13 marca 1963 roku rejon został zlikwidowany i włączony w skład rejonu dowoleńskiego, ale już w 3 listopada 1965 roku powraca na mapę administracyjną obwodu nowosybirskiego[3][4].
Charakterystyka edytuj
Rejon koczkowski położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego i jest to jego najmniejszy pod względem powierzchni rejon[5]. Jest to głównie teren o charakterze stepowym, na długości przeszło 70 kilometrów graniczy z Krajem Ałtajskim[5]. Z zachodu na wschód jego długość wynosi 85 kilometrów, a z północy na południe jest to 45 kilometrów[5]. Od obwodowej stolicy, Nowosybirska oddalony jest o około 200 kilometrów, najbliższa stacja kolejowa znajduje się natomiast w mieście Kargat i aby się do niej dostać należy pokonać odległość 100 kilometrów[5]. Rejon podzielony jest na 10 osiedli wiejskich, jego centrum administracyjnym są Koczki. Klimat na tym obszarze jest kontynentalny, wiatry głównie zachodnie i południowo-zachodnie, średnie zimowe temperatury wynoszą -16 stopni Celsjusza, a letnie +18 C[5]. Rejon nie jest bogaty w zasoby wodne, poza rzeką Karasuk istnieją tu także dwa jeziora, a do 1997 roku woda pitna musiała być sprowadzona wodociągiem z Nowosybirska[5]. Tereny uprawne zajmują powierzchnię 136 819 hektarów, w 2010 roku rolnictwo rejonu koczkowskiego wyprodukowało produkty rolne warte 1,485 miliardów rubli[6]. Przeciętne roczne zbiory wynoszą 154 200 ton różnego rodzaju zbóż, w 2010 roku wyprodukowano także 26 600 ton mleka, a produkcja mięsa przyniosła 5400 ton[6]. Sektor rolniczy zatrudnia 56,2% wszystkich pracujących w rejonie[4]. Przemysł związany jest głównie z wytwarzaniem i przetwarzaniem produktów żywnościowych[7]. Oprócz tego sektora sporą rolę odgrywa także przemysł drzewny, który po 2010 roku zwiększył produkcję[7].
Rejon koczkowski jest położony przy ważnej trasie komunikacyjnej prowadzącej z Nowosybirska do Pawłodaru, co pozwala uzyskać połączenie z Kazachstanem[8]. Rozwijana jest także turystyka, z uwagi na dobre warunki krajoznawcze, agroturystyczne oraz istniejący na tym obszarze rezerwat przyrody[8]. W 2010 roku w rejonie zainwestowano łącznie 425 milionów rubli[8]. Rejon dysponuje 25 placówkami edukacyjnymi różnych szczebli, w tym 15 szkołami publicznymi[4][9]. Swój wydział zamiejscowy zlokalizował tutaj Nowosybirski Pedagogiczny Uniwersytet Państwowy[9]. Znajduje się tu także 13 różnych bibliotek, kina, 19 klubów kulturalnych oraz muzeum historyczne[4]. Opiekę medyczną zapewnia szpital rejonowy oraz specjalistyczna klinika, 2 małe szpitale wiejskie oraz kilkanaście przychodni[9].
Demografia edytuj
Wiadomości ogólne edytuj
Według danych federalnych z 2010 roku obszar rejonu koczkowskiego zamieszkiwany jest przez 16 002 osób[1]. Liczba mieszkańców spada, w 1998 roku żyło tutaj 17 100 ludzi[4]. Związane jest to przede wszystkim z emigracją ludzi do większych miast oraz ujemnym przyrostem naturalnym[10]. Przeciętna miesięczna pensja w 2009 roku wyniosła 11 380 rubli[11], a w 2010 roku wzrosła nieznacznie do 11 424 rubli[10].
Podział narodowościowy edytuj
Liczba ludności w ostatnich latach edytuj
| Rok | Liczba ludności |
|---|---|
| 1998 | 17 100 |
| 2006 | 16 728 |
| 2007 | 16 710 |
| 2008 | 16 478 |
| 2009 | 16 540 |
| 2010 | 16 002 |
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h Kochky.ru: История Кочек. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-19)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Region.newsib.ru: Кочковский район: История. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Loi.sscc.ru: Кочковский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Region.newsib.ru: Кочковский район: География и климат. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Кочковский район: Сельское хозяйство. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Кочковский район: Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Кочковский район: Инвестиции. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Кочковский район: Социальная сфера. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Кочковский район: Население и занятость. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Region.newsib.ru: Кочковский район: Перспективные показатели развития. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).