Rejon nowogródzki
Rejon nowogródzki (biał. Навагрудскі раён, Nawahrudski rajon, ros. Новогрудский район, Nowogrudskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
1668,01 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
28,9 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+375-15-97 | ||||
| Kod pocztowy |
231 2хх, 231 4хх | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Geografia edytuj
Rejon nowogródzki ma powierzchnię 1668,01 km². Lasy zajmują powierzchnię 702,68 km², bagna 40,42 km², obiekty wodne 20,23 km²[1]. Graniczy od południowego zachodu z rejonem zdzięciolskim, od zachodu z rejonem lidzkim, od północy z rejonem iwiejskim, od wschodu z rejonem stołpeckim obwodu mińskiego, od południowego wschodu z rejonem korelickim, a od południa z rejonem baranowickim obwodu brzeskiego[2].
Podział administracyjny edytuj
- miasto Nowogródek
- 10 sielsowietów: Brolniki, Koszelewo (centrum administracyjne: Koszelewo), Lubcz (centrum: osiedle typu miejskiego Lubcz), Ładzienniki (centrum: Ładzienniki), Niehniewicze (centrum: Niehniewicze), Piotrewicze (centrum: Piotrewicze), Szczorse (centrum: Szczorse), Walówka, Worobiewicze Wielkie (centrum: Worobiewicze Wielkie), Wsielub (centrum: Wsielub)[3][4]
Gospodarka edytuj
Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są miasta Nowogródek, Brzozówka i w mniejszym stopniu osiedle typu miejskiego Lubcz. W Nowogródku prawie połowę stanowi przemysł spożywczy, drugą połowę – produkcja maszyn i obróbka metalu, w niewielkim zakresie obecny jest też przemysł lekki i mączno-zbożowo-paszowy. Brzozówka stanowi ośrodek produkcji materiałów budowlanych, a Lubcz – produktów spożywczych. Ponadto w miejscowości Wereskowo występuje drobny przemysł spożywczy, a w Rutce – drzewny i celulozowo-papierniczy. W centralnej części rejonu, na północ od Nowogródka znajdują się dwie kopalnie mieszanki piaskowo-żwirowej. Na północny zachód od Nowógródka znajduje się ośrodek rzemiosła artystycznego[5].
W maju 2011 roku dwa kilometry od Nowogródka uruchomiono jedyną na Białorusi i największą na terenie Wspólnoty Niepodległych Państw elektrownię wiatrową o mocy 1,5 MW[6].
Na terenie rejonu znajduje się gazociąg łączący Nowogródek z Brzozówką i dalej z rejonem lidzkim, a także elektryczne linie przesyłowe łączące Nowogródek z Brzozówką, Iwiem i Zdzięciołem[5].
Ludność edytuj
- Według spisu powszechnego w 2009 roku rejon zamieszkiwało 49 107 osób, w tym 30 493 w miastach i 18 614 na wsi[7].
- 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 48 800 osób, w tym ok. 30 400 w miastach i ok. 18 400 na wsi[8].
- Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 48 242 osób, w tym ok. 30 338 w miastach i ok. 17 854 na wsi[9].
Przypisy edytuj
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
- ↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
- ↑ Список населенных пунктов в разрезе сельских исполнительных комитетов новогрудского района. novogrudok.grodno-region.by. [dostęp 2023-05-21]. (ros.).
- ↑ Rejon nowogródzki. Radzima.net. [dostęp 2023-05-21].
- ↑ a b Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
- ↑ Olga Korielina, Anton Riabcew: W Biełarusi zapuszczena pierwaja wietroeniergieticzeskaja ustanowka. tut.by, 2011-05-20 13:07. [dostęp 2011-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-26)]. (ros.).
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi, 2010-08-05. [dostęp 2011-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).
Bibliografia edytuj
- pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).