Rejon nowozybkowski
Rejon nowozybkowski (ros. Новозы́бковский райо́н) – jednostka podziału administracyjnego na południowym zachodzie obwodu briańskiego w Federacji Rosyjskiej.
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
989 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
12,5 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+7 48343 | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba administracji wiejskich |
8 | ||||
Położenie na mapie
| |||||
.png)
.png)
Ośrodkiem administracyjnym rejonu jest miasto Nowozybkow (samo miasto stanowi jednak oddzielną jednostkę podziału terytorialnego w obwodzie briańskim i nie wchodzi w skład rejonu nowozybkowskiego).
Geografia edytuj
Powierzchnia rejonu wynosi 989 km². Rejon położony jest na zachodzie obwodu briańskiego, przy granicy z Białorusią.
Rejon graniczy:
- na północy z rejonem gordiejewskim i krasnogorskim;
- na zachodzie z białoruskimi rejonami dobruskim i wietkowskim
- na wschodzie z rejonem klincowskim
- na południu z rejonem klimowskim i złynkowskim
Głównymi rzekami rejonu są Ipuć (jej długość na terenie rejonu wynosi 30,5 km), Snow, Waga, Karna, Siniawka, Wieprinka.
Historia edytuj
Terytorium obecnego rejonu nowozybkowskiego do 1919 roku wchodziło w skład ujezdu nowozybkowskiego guberni czernihowskiej. W 1919 roku znalazło się w składzie guberni homelskiej RFSRR. W 1926 roku, w związku z likwidacją guberni homelskiej, terytorium to weszło w skład guberni briańskiej.
Rejon nowozybkowski powstał w 1929 roku, w związku z reformą podziału administracyjnego. Początkowo znalazł się on w składzie okręgu klincowskiego obwodu zachodniego ze stolicą w Smoleńsku. W latach 1937-1944 rejon nowozybkowski wchodził w skład obwodu orłowskiego.
5 lipca 1944 roku na mocy dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR powołany został do życia nowy obwód briański. W jego skład włączono wówczas m.in. rejon nowozybkowski.
Podział administracyjny edytuj
W rejonie znajduje się 65 punktów osadniczych. Od 2005 roku podzielony jest on na 8 administracji wiejskich (ros. сельское поселение):
- Wereszczacka
- Diemieńska
- Zamiszewska
- Starobobowicka
- Starokrywiecka
- Trostańska
- Chalejewicka
- Szełomowska
Demografia edytuj
Liczba ludności rejonu kształtowała się następująco:
- 1989 - 18424 mieszkańców (Spis Powszechny ZSRR z 1989 roku[1])
- 2002 - 14170 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2002[2])
- 2010 - 12415 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2010[3])
Problemy ekologiczne edytuj
W wyniku katastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu 80% rejonu nalazło się w granicach strefy wykluczenia z poziomem radiacji w granicach 15-40 Ci/km²[4]. Skażenie radioaktywne odbija się negatywnie na zdrowiu mieszkańców rejonu. Wskaźnik występowania schorzeń układu hormonalnego przekracza liczbę 300 na 1 tys. mieszkańców[5].
Zabytki edytuj
- Monaster św. Mikołaja we wsi Kataszyn
- Majątek Muchanowych we wsi Liubin Chutar
- Cerkiew pod wezwaniem Trójcy Świętej we wsi Staryj Kriwiec
- Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej we wsi Swiacak
- Cerkiew pod wezwaniem św. Sergiusza Radoneżskiego we wsi Wnukowiczi
Bibliografia edytuj
- Miller N. S., Poczwienno-geomorfologiczeskij oczerk Nowozybkowskogo rajona Brianskoj obłasti, 1948.
- Nasielionnyje punkty Brianskogo kraja. Encikłopediczeskij słowar', Briańsk 2010. ISBN 978-5-903201-94-5
Przypisy edytuj
- ↑ Wyniki Ogólnozwiązkowego Spisu Powszechnego z 1989 roku
- ↑ Wyniki Wszechrosyjskiego Spisu Powszechnego z 2002 roku
- ↑ Wyniki wstępne Wszechrosyjskiego Spisu Powszechnego z 2010 roku. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-03)].
- ↑ Ekologia rejonu nowozybkowskiego w obwodzie briańskim (w języku rosyjskim)
- ↑ Czernobyl żyw i nawsiegda opasien