Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn
Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn – drużyna, która reprezentuje Gruzję w piłce nożnej mężczyzn. Swój pierwszy mecz rozegrała w 1990, kiedy była jeszcze częścią Związku Radzieckiego. Od 1992 roku należy do FIFA i UEFA. Dotychczas tylko raz awansowała do finałów Mistrzostw Europy - w roku 2024. Swoje mecze domowe reprezentacja rozgrywa głównie na stadionie stadion im. Borisa Paiczadze.
 Emblemat reprezentacji | |||
| Przydomek |
Dżwarosnebi (ჯვაროსნები) (Krzyżowcy) | ||
|---|---|---|---|
| Związek |
Sakartwelos Pechburtis Pederacia (საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია) | ||
| Sponsor techniczny | |||
| Trener |
Willy Sagnol | ||
| Asystent trenera | |||
| Skrót FIFA |
GEO | ||
| Ranking FIFA |
| ||
| Miejsce w rankingu Elo |
91. (10 lipca 2016) (1461 pkt.) | ||
| Zawodnicy | |||
| Najwięcej występów |
Lewan Kobiaszwili (100) | ||
| Najwięcej bramek |
Szota Arweladze (26) | ||
| |||
| Mecze | |||
Pierwszy mecz Gruzja 2:2 Litwa  (Tbilisi, Gruzja; 27 maja 1990) | |||
Najwyższe zwycięstwo Gruzja 8:0 Tajlandia  (Tbilisi, Gruzja; 12 października 2023) | |||
Najwyższa porażka Gruzja 1:7 Hiszpania  (Tbilisi, Gruzja; 8 września 2023) | |||
| Strona internetowa | |||
| |||
Historia edytuj
Wielu Gruzinów grało w reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1960 roku w pierwszych mistrzostwach Europy, wygranych przez Sborną, uczestniczyli Giwi Czocheli i Micheil Meschi z Dinama Tbilisi oraz Slawa Metreweli z Torpeda Moskwa. W drugiej połowie lat 60. w bramce drużyny ZSRR słynnego Lwa Jaszyna zastępował Anzor Kawazaszwili (Torpedo Moskwa). W tym czasie gwiazdą radzieckiej piłki był obrońca Dinama Tbilisi Murtaz Churcilawa. Zdobył w nią wicemistrzostwo Europy w 1972 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich 1972 i IV miejsce na Mundialu 1966. W obronie Sbornej często grywał z klubowym kolegą – Rewazem Dzodzuaszwilim. Ich następcą w linii defensywnej zarówno w reprezentacji, jak i w Dinamie był Aleksandre Cziwadze. Churcilawa i Cziwadze to jedyni Gruzini, którzy nosili opaskę kapitana w drużynie narodowej ZSRR.
W 1981 roku najlepszy klub gruziński Dinamo Tbilisi triumfował w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W tamtej drużynie, obok Cziwadzego, występowały także inne piłkarskie indywidualności – obrońca Tengiz Sulakwelidze, rozgrywający Dawit Kipiani, strzelec decydującego o zwycięstwie gola Witalij Daraselia i napastnicy Ramaz Szengelia oraz Władimir Gucajew.
W występującej na Euro 1992 w miejsce drużyny radzieckiej reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw grali obrońcy Kachaber Cchadadze i, pochodzący z Abchazji, Achrik Cwejba. Cwejba zaliczył później kilka gier w barwach Rosji.
9 kwietnia 1991 roku Gruzja ogłosiła niepodległość. Jej piłkarska reprezentacja walkę o udział w międzynarodowym turnieju rozpoczęła od eliminacji do . W grupie eliminacyjnej Gruzini zajęli trzecie miejsce. Kolejne eliminacje reprezentacja przegrywała z kretesem, kończąc najczęściej na ostatnim lub przedostatnim miejscu w grupie.
W eliminacjach do Euro 2024 po pokonaniu w barażach Luksemburgu i Grecji, reprezentacja awansowała na turniej finałowy, czyniąc Euro 2024 pierwszym turniejem międzynarodowym w którym reprezentacja będzie uczestniczyć.
Od sierpnia 2008 roku selekcjonerem kadry był Héctor Cúper. Argentyńczyk nie był pierwszym zagranicznym trenerem reprezentacji. Przed nim pracowali z nią Holender Johan Boskamp, Chorwat Ivo Šušak, Francuz Alain Giresse i Niemiec Klaus Toppmöller. Po Héctorze Raúlu Cuperze gruzińską ekipę prowadzili m.in. Temur Kecbaia, Kachaber Cchadadze i Vladimír Weiss. Obecnie kadrę prowadził Willy Sagnol[1].
Gruzińska „Drużyna Marzeń” edytuj
W 1998 roku z inicjatywy gazety sportowej Sarbieli przeprowadzony został plebiscyt, którego celem było wyłonienie: najlepszego piłkarza, trenera oraz jedenastki gruzińskiego futbolu w XX wieku. Zwycięzcami plebiscytu zostali: Micheil Meschi (piłkarz) i Nodar Achalkaci (trener). W składzie „Drużyny Marzeń” znaleźli się: Sergo Kotrikadze (bramkarz), Rewaz Dzodzuaszwili, Aleksandre Cziwadze, Murtaz Churcilawa, Giwi Czocheli (obrońcy), Witalij Daraselia, Awtandil Gogoberidze, Dawit Kipiani (pomocnicy), Slawa Metreweli, Boris Paiczadze, Micheil Meschi (napastnicy).
Udział w międzynarodowych turniejach edytuj
Igrzyska olimpijskie edytuj
|
Mistrzostwa świata edytuj
|
Mistrzostwa Europy edytuj
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekordziści edytuj
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrze edytuj
Aktualizacja: 25 lutego 2014 |
Najwięcej goli w kadrze edytuj
Aktualizacja: 29 maja 2012 |
Trenerzy reprezentacji Gruzji edytuj
- 1990-93 – Giga Norakidze
- 1994-97 – Aleksandre Cziwadze
- 1997-97 – Dawit Kipiani
- 1998-99 – Władimir Gucajew
- 1999-99 – Johan Boskamp
- 2000-01 – Dawit Kipiani i Rewaz Dzodzuaszwili
- 2001-03 – Aleksandre Cziwadze
- 2003-04 – Ivo Šušak
- 2004-04 – Gocza Tkebuczawa (tymczasowo)
- 2004-05 – Alain Giresse
- 2005-05 – Gajoz Darsadze (tymczasowo)
- 2006-08 – Klaus Toppmöller
- 2008-09 – Héctor Cúper
- 2009-14 – Temur Kecbaia
- 2014 -16 – Kachaber Cchadadze
- 2016 - 20 Vladimír Weiss
- 2020 - 21 Ramaz Svanadze (tymczasowo)
- 2021 - Willy Sagnol
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Willy Sagnol to Lead Georgian National Football Team [online], Georgia Today, 15 lutego 2021 [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ a b c d eu-football.info. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna witryna związku. (gruz. • ang.).
- Profil na stronie FIFA. [dostęp 2011-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-16)]. (ang.).
- Profil na National Football Teams. (ang.).
- RSSSF – archiwum wyników 1990-. (ang.).
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli. (ang.).
- Gruzińska „Drużyna Marzeń” na stronie związku. (gruz.).