Rezerwat przyrody Wieprzec

Wieprzectorfowiskowy rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Zamość, w powiecie zamojskim, w województwie lubelskim[2].

Wieprzec
rezerwat torfowiskowy
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Położenie

gmina Zamość

Mezoregion

Roztocze Środkowe[1]

Data utworzenia

1990

Akt prawny

M.P. z 1990 r. nr 48, poz. 366, § 11

Powierzchnia

31,92 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy wiejskiej Zamość
Mapa konturowa gminy wiejskiej Zamość, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wieprzec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wieprzec”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wieprzec”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wieprzec”
Ziemia50°39′57″N 23°10′24″E/50,665833 23,173333

Charakterystyka edytuj

Rezerwat położony jest w Padole Zamojskim, w rozległym obniżeniu Wieprzca i Topornicy[3].

  • położenie geograficzne: Roztocze Środkowe
  • powierzchnia (według aktu powołującego): 31,92 ha[2]
  • rok utworzenia: 1990
  • dokument powołujący: Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 26 listopada 1990 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP nr 48, poz. 366).
  • przedmiot ochrony (według aktu powołującego): zachowanie roślinności torfowiskowej z udziałem gatunków chronionych[2].

Gleby edytuj

Obszar charakteryzuje się mozaikowym układem gleb. Występują tu gleby torfowiskowe, piaszczyste pochodzenia aluwialnego i kredowe[3].

Przyroda edytuj

Rezerwat nie posiada obowiązującego planu ochrony[2]. Jego obszar objęty jest ochroną czynną[2]. Leży w obrębie otuliny Roztoczańskiego Parku Narodowego oraz dwóch obszarów sieci Natura 2000: siedliskowegoDoliny Łabuńki i Topornicy” PLH060087 oraz ptasiegoRoztocze” PLB060012[4]. Jest jedynym na Zamojszczyźnie ocalałym fragmentem roślinności bagiennej, wapieniolubnej i psammofilnej[3].

Podczas badań z lat 1988-1989 i 1991 na terenu rezerwatu oznaczono sto gatunków ryjkowców[3] oraz 107 gatunków lądowych pluskwiaków różnoskrzydłych. Z pluskwiaków tych na murawach piaskowych dominowały: Nithecus jacobae, Nysius helveticus, Heterogaster artemisiae, Camptoptelus lineolatus, Dictyonota strichnocera, Heterocordylus genistae, Plagiognathus albipennis, Amblytylus albidus, nałazik kukurydziany i lolek niepozorny. Na łąkach występowały: Trigonotylus coelestialium (30-60% liczebności zgrupowania), zmienik ziemniaczak, zmienik lucernowiec, przegonik bezskrzydły, przylist długoskrzydlak i ulanik chryzantemowiec. Pluskwiaki wilgociolubne (stanowiska wilgotne) zamieszkiwały m.in.: zażartka ciemnobroda, byliniak żółtawy, wzdęciel turzycowy,Acompus rufipes i Pachybrachius fracticollis[5].

Przypisy edytuj

  1. lub Padół Zamojski (Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 287. ISBN 83-01-12479-2.)
  2. a b c d e Rezerwat przyrody Wieprzec. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-05].
  3. a b c d Zdzisław Cmoluch, Alicja Minda-Lechowska, Ryjkowcowate (Coleoptera: Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) projektowanego rezerwatu Wieprzec k. Zamościa, w: Annales Universitatis Maria Curie-Skłodowska, vol. XLIX,14, 1994, Lublin, s. 195, 203
  4. Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
  5. Lech Lechowski, Alicja Cmoluchowa, Struktura ilościowa zgrupowań pluskwiaków różnoskrzydłych Heteroptera projektowanego rezerwatu Wieprzec k. Zamościa, w: Annales Universitatis Maria Curie-Skłodowska, vol. XLIX,15, 1994, Lublin, s. 206, 211