Rhipsalis pilocarpa

*Rhipsalis pilocarpa*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	kaktusowate
Rodzaj	Rhipsalis
Gatunek	Rhipsalis pilocarpa
	Nazwa systematyczna
	Rhipsalis pilocarpa (Loefgr.) A.Berger; Monatschr. Kakteenk. 30: 4 1920
Synonimy
	Erythrorhipsalis pilocarpa (Loefgr.) A.Berger;
	Erythrorhipsalis pilocarpa (Loefgr.) A.Berger;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rhipsalis pilocarpa (Loefgr.) A. Berger – gatunek roślin z rodziny kaktusowatych. Pochodzi z Brazylii ze stanów: Rio de Janeiro i São Paulo. W naturalnym środowisku jest rzadki, porasta gałęzie drzew w wilgotnych lasach tropikalnych lub fragmenty skalne^[5]. Uprawiany jest w Europie od 1904, najpierw w Anglii, kiedy to przywieziono do Royal Botanic Kew Gardens w Londynie pierwszy egzemplarz. Polecany jest wraz z innymi gatunkami rodzaju Rhipsalis przez Holenderską Radę Roślin Ozdobnych jako roślina o potwierdzonych właściwościach relaksacyjnych.

Morfologia edytuj

Sukulent. Z innymi rhipsalisami łączy go podobny ołówkowaty wygląd pędów oraz zwieszający się pokrój. Jako jedyny (ang. Hairy Stemmed Rhipsalis, tłum. Włochate Łodygi Rypsalis, Włochaty Rypsalis, Owłosiony Rypsalis) spośród rhipsalisów, pokryty jest włoskami przypominającymi delikatne ciernie wyrastające kępkami z malutkich areoli. Pędy w kształcie ołówkowato-wałeczkowatym o średnicy około 3 mm. W dobrych warunkach roślina wytwarza kwiaty 2-3 razy w roku, najczęściej zimą i powtórnie latem. Kwiaty na końcach pędów, pojedyncze, dzwonkowate, szeroko otwarte od 1,5 do 2,5 cm szerokości, biało-kremowe z różowymi przebarwieniami na brzegach płatków i często z czerwonymi przebarwieniami w centrum tuby, pachnące. Owoce – kuliste, czerwone jagody, pokryte podobnie jak pędy, szczeciniastymi włoskami, zawierające czarne nasiona, pojawiają się po okwitnięciu rośliny^[5]..

Uprawa edytuj

Łatwy i niewymagający w uprawie kaktus epifityczny. Znosi zarówno bezpośrednie działanie słońca jak i suszę. Najlepiej jednak rośnie w rozproszonym świetle spryskiwany czasem wodą dzięki czemu wytwarza więcej korzeni powietrznych. Roślina rozmnaża się bardzo łatwo przez sadzonki lub wysiew nasion. Wystarczy odciąć pędy i umieścić w wodzie lub posadzić od razu w wilgotnym podłożu. Po kilku tygodniach nastąpi dobre ukorzenienie się oraz wypuszczanie nowych pędów. Wysiane nasiona kiełkują w ciągu 1 tygodnia^[5]..

Rhipsalis pilocarpa

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-07] (ang.).
↑ ^a ^b The Plant List. [dostęp 2013-01-30].
↑ Rhipsalis pilocarpa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c Agnieszka Mike-Jeziorska: Rhipsalis (syn. Erythrorhipsalis). 2013. (pol.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-07] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2013-01-30].

[iucn-4] Rhipsalis pilocarpa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[baza-5] Agnieszka Mike-Jeziorska: Rhipsalis (syn. Erythrorhipsalis). 2013. (pol.).

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]