Rinton
Rinton, gr. Ῥίνθων (IV/III w. p.n.e.[1][2]) – grecki poeta.
Pochodził z Syrakuz[1] lub Tarentu[1][2], był synem garncarza[2]. Działał w czasach panowania Ptolemeusza I[1] jako autor tzw. komedii flyackich[3]. Z przypisywanych mu 38 sztuk scenicznych[1][2], zachowały się tytuły 9 (m.in. Herakles, Medeia, Orestes) i nieliczne fragmenty[3]. W mimie italskim był twórcą tzw. hilarotragedii – komicznych parodii tragedii[3]; tematy swoich sztuk zapożyczał z mitologii, wprowadzając elementy komiczne czerpane ze scenek z życia codziennego[1]. Jego sztuka Amfitrion mogła być wzorem dla komedii Plauta o tym samym tytule[1].
Poetka Nossis poświęciła mu nagrobny epigramat[2] (Anthologia Palatina VII, 414)[4], w którym stwierdza jego pochodzenie z Syrakuz i nadmienia, że jako twórca nowej tematyki w komedii flyackiej był autorem tragifars, (później zwanych przez Rzymian fabulae Rhintonicae)[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 643. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ a b c d e The Oxford Classical Dictionary. Ed. by Simon Hornblower, Antony Spawforth & Esther Eidinow. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 1277. ISBN 978-0-19-954556-8.
- ↑ a b c d Słownik pisarzy antycznych. Red. Anna Świderkówna. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, s. 437. ISBN 83-214-1199-1.
- ↑ a b Antologia Palatyńska. Wybór i przekład Zygmunt Kubiak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978, s. 31, 340.