Risë Stevens

amerykańska śpiewaczka operowa

Risë Stevens, właśc. Risë Gus Steenberg[1] (ur. 11 czerwca 1913 w Nowym Jorku[1][2][3], zm. 20 marca 2013 tamże[1]) – amerykańska śpiewaczka operowa pochodzenia norweskiego, mezzosopran.

Risë Stevens
Ilustracja
Risë Stevens, 1959
Imię i nazwisko

Risë Gus Steenberg

Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1913
Nowy Jork

Pochodzenie

norweskie

Data i miejsce śmierci

20 marca 2013
Nowy Jork

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Życiorys edytuj

Pierwsze lekcje śpiewu pobierała u Orry Prado[3]. Zaczęła występować publicznie po ukończeniu szkoły średniej, jednak na skutek problemów finansowych zaczęła pracować jako modelka[3]. Przełom w jej karierze nastąpił, gdy Anna Schoen-René zaproponowała jej darmowe lekcje w Juilliard School[3]. Po ukończeniu nauki wyjechała do Salzburga, gdzie uczyła się w Mozarteum u Marie Gutheil-Schoder i Herberta Grafa[2][3]. W latach 1936–1938 śpiewała w operze w Pradze, gdzie miał miejsce jej operowy debiut w tytułowej roli w Mignon Ambroise’a Thomasa[2]. W tym czasie odbyła też podróż koncertową do Kairu i Buenos Aires[3]. W ojczyźnie wystąpiła po raz pierwszy w 1938 roku, kreując rolę Oktawiana w Kawalerze srebrnej róży Richarda Straussa na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[3]. Z Metropolitan Opera była związana do 1961 roku, kreując m.in. role Dalili w Samsonie i Dalili i Laury w Giocondzie oraz tytułową rolę w Carmen[2]. Gościnnie występowała na festiwalu operowym w Glyndebourne (1939, 1955), Londynie, Paryżu, Mediolanie i Atenach[2]. W 1964 roku zakończyła karierę sceniczną[3]. Od 1975 roku wykładała w Juilliard School, w latach 1975–1978 była także rektorem Mannes School of Music[3].

Jej popisową rolą operową była Carmen w operze Georges’a Bizeta, którą kreowała na deskach Metropolitan Opera 75 razy[3]. Wystąpiła w kilku filmach, m.in. The Chocolate Soldier Roya Del Rutha (1941) i Idąc moją drogą Leo McCareya (1944)[1][2]. Od 1939 roku była zamężna z czeskim aktorem Walterem Surovym[3]. Laureatka Kennedy Center Honors (1990)[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Encyclopædia Britannica Book of the Year 2014. London: Encyclopædia Britannica, 2014, s. 170. ISBN 978-1-62513-171-3.
  2. a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 103. ISBN 978-83-224-0866-7.
  3. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3476. ISBN 0-02-865530-3.