Robert Carlisle Giffen

Robert Carlisle Giffen (ur. 29 czerwca 1886 w West Chester, zm. 10 grudnia 1962 w Annapolis) – amerykański wojskowy, wiceadmirał United States Navy, uczestnik rejsu Wielkiej Białej Floty oraz obu wojen światowych.

Robert C. Giffen
Ilustracja
Vice Admiral Vice Admiral
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1886
West Chester

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1962
Annapolis

Przebieg służby
Lata służby

1907–1946

Siły zbrojne

 US Navy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
operacja Torch
wojna na Pacyfiku

Odznaczenia
Krzyż Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone) Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA) Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA)

Życiorys edytuj

Do Akademii Marynarki Wojennej wstąpił w 1903. Ukończył ją cztery lata później. Otrzymał przydział na pancernik USS „Virginia”, na którym w latach 1907–1909 uczestniczył w wokółziemskim rejsie Wielkiej Białej Floty. Po powrocie służył na pokładach różnych jednostek, był członkiem drużyny strzeleckiej US Navy. W latach 1913–1915 pracował w Washington Navy Yard, następnie służył na niszczycielu USS „Wainwright”.

Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do działań I wojny światowej dowodził niszczycielem USS „Trippe”, wysłanym na wody europejskie, dołączonym do 6. Dywizjonu Pancerników (6th Battle Squadron) i oddanym pod komendę brytyjską w składzie Grand Fleet. W połowie 1918 objął dowództwo na niszczycielu USS „Schley”, operującym w rejonie Gibraltaru i na Morzu Śródziemnym do sierpnia 1919.

W okresie międzywojennym Robert pełnił różne stanowiska we flocie, zarówno liniowe, jak i sztabowe. Był m.in. wykładowcą w Akademii Marynarki Wojennej, dowódcą kanonierki USS „Sacramento” i lekkiego krążownika USS „Savannah”. W 1940 uzupełniał wykształcenie w Naval War College, później objął stanowisko w Biurze Szefa Operacji Morskich. W marcu 1941 został dowódcą dywizjonu krążowników, uczestniczących w Patrolach Neutralności na Oceanie Atlantyckim.

26 marca 1942, będąc już w randze kontradmirała (Rear Admiral), odpłynął w składzie Task Force 39 do Europy. Następnego dnia, po tragicznej śmierci dowódcy zespołu, kontradmirała Johna Wilcoxa, który wypadł za burtę flagowego pancernika USS „Washington” i zaginął w morzu, jako najstarszy stopniem objął dowodzenie jednostkami, które wkrótce dołączyły do Home Fleet w bazie Scapa Flow[1]. Na czele TF 39 brał udział w operacji Torch w Afryce Północnej. W latach 1943–1944 uczestniczył w działaniach na Pacyfiku: bitwie koło wyspy Rennell, walkach o na Aleuty, Wyspy Gilberta i Wyspy Marshalla. W maju 1944 awansował do stopnia wiceadmirała (Vice Admiral) i został dowódcą 10. Dystryktu Morskiego oraz komendantem Caribbean Sea Frontier, z kwaterą główną w San Juan.

Został emerytowany w 1946. Zmarł 10 grudnia 1962 w Annapolis.

Przypisy edytuj

  1. Winston Jordan, Man Overboard!. usswashington.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. [dostęp 2011-09-13]

Bibliografia edytuj