Robert Vandekerckhove
Robert Vandekerckhove (ur. 30 czerwca 1917 w Ingelmunster[1], zm. 23 lutego 1980 w Mechelen[2]) – belgijski i flamandzki polityk, prawnik i samorządowiec, parlamentarzysta, od 1974 do 1977 minister, w latach 1977–1980 przewodniczący Senatu.
| Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1980 |
| Przewodniczący Senatu | |
| Okres |
od 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny wielodzietnej. Działał w młodzieżowych organizacjach katolickich. W 1940 ukończył prawo na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium. W trakcie studiów zajmował się dziennikarstwem, m.in. jako sekretarz redakcji czasopisma „Universitas”. W 1937 został sekretarzem studenckiej organizacji Politica, następnie w latach 1939–1940 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. Pracował m.in. w instytucji kredytowej w Brukseli i jako wykładowca w instytucie administracji publicznej w Ixelles. W trakcie II wojny światowej współpracował z grupami ruchu oporu. Po wyzwoleniu został urzędnikiem w ministerstwie zaopatrzenia[2]. Należał do organizatorów powołanej w 1945 chadeckiej partii PSC-CVP, został jednym z dwojga jej sekretarzy generalnych. Pełnił tę funkcję do 1947, później podjął praktykę w zawodzie notariusza w Mechelen[2].
W 1952 zasiadł w komitecie krajowym chadeków. W latach 1952–1980 wchodził w skład rady miejskiej w Mechelen[2]. W 1958 został dokooptowany w skład Senatu, w wyższej izbie belgijskiego parlamentu zasiadał do czasu swojej śmierci w 1980. W latach 1968–1972 był wiceprzewodniczącym Senatu[2][1]. W 1963 objął funkcje wiceprzewodniczącego PSC-CVP i przewodniczącego jej oddziału flamandzkiego. W 1968 został zapoczątkowany kilkuletni proces podziału ugrupowania. Od tegoż roku do 1972 Robert Vandekerckhove był pierwszym przewodniczącym Chrześcijańskiej Partii Ludowej[2][3].
Od czerwca 1974 do czerwca 1977 sprawował urząd ministra do spraw reform instytucjonalnych w dwóch rządach Leo Tindemansa. W czerwcu 1977 mianowany przewodniczącym Senatu, zmarł w trakcie urzędowania na tym stanowisku w lutym 1980[2].
Życie prywatne edytuj
Był żonaty z Marią De Brabandere, miał pięcioro dzieci. Działalność polityczną prowadzili jego młodszy brat Rik Vandekerckhove oraz szwagier Albert De Clerck[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Robert Vandekerckhove [online], vlaamsparlement.be [dostęp 2023-01-15] (niderl.).
- ↑ a b c d e f g h Robert Vandekerckhove [online], odis.be [dostęp 2023-01-15] (niderl.).
- ↑ Leaders of Belgium [online], zarate.eu [dostęp 2023-01-15] (ang.).