Wikipedia

Robert Wrenn

tenisista amerykański

Robert Duffield Wrenn, Bob Wrenn (ur. 20 września 1873 w Highland Park, zm. 12 listopada 1925 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista, pięciokrotny zwycięzca mistrzostw USA w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Robert Wrenn
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

20 września 1873
Highland Park

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1925
Nowy Jork

Gra

leworęczna, jednoręczny backhand

Zakończenie kariery

1903

Gra pojedyncza
US Open

W (1893, 1894, 1896, 1897)

Gra podwójna
US Open

W (1895)

Kariera tenisowa edytuj

Podobnie jak wielu innych członków jego rodziny od młodości z powodzeniem uprawiał wiele dyscyplin sportowych. W czasie studiów na Harvardzie grał m.in. w futbol amerykański, baseball, wyróżniał się także jako tenisista (międzyuczelniany mistrz USA w deblu z F. B. Winslowem w 1892 roku). Po raz pierwszy znalazł się w czołówce rankingu krajowego w 1892 roku, na 8. miejscu. Rok później awansował już na pozycję lidera, przede wszystkim dzięki pierwszemu tytułowi mistrzowskiemu zdobytemu na trawiastych kortów w Newport.

W 1893 roku okazał się najlepszy w mistrzostwach USA (obecnie US Open), pokonując w finale turnieju pretendentów Freda Hoveya. Na starcie imprezy zabrakło triumfatora sprzed roku Olivera Campbella i tym samym Wrennowi przypadł tytuł bez konieczności rozgrywania właściwego finału (challenge round). Został on pierwszym leworęcznym zwycięzcą mistrzostw, a zarazem pierwszym przedstawicielem stylu defensywnego. Wrenn znany był z dobrego przeglądu sytuacji na korcie, umiejętności poruszania się, a przede wszystkim z lobów.

Wrenn obronił tytuł mistrzowski w 1894 roku, jednak w 1895 roku w challenge round musiał uznać wyższość Freda Hoveya. Po raz trzeci w walce o tytuł Hovey i Wrenn spotkali się w 1896 roku i tym razem to Wrenn zatriumfował. Czwarty raz został mistrzem w grze pojedynczej rok później, pokonując Wilberforce'a Eavesa. Ponadto w 1895 roku zdobył mistrzostwo w grze podwójnej, występując w parze z Malcolmem Chacem. Wrenn pozostawał liderem rankingu amerykańskiego do 1897 roku (z przerwą w 1895 roku).

Zabrakło go w mistrzostwach USA w 1898 roku. Nie mógł bronić tytułu, powołany do wojska. W czasie wojny amerykańsko-hiszpańskiej przebywał na Kubie, gdzie jednym z jego towarzyszy broni był inny tenisista William Larned. W czasie służby Wrenn przeszedł żółtą febrę, po której już nigdy nie odzyskał poprzedniej dyspozycji.

Robert Wrenn w 1903 roku zagrał w Pucharze Davisa w rundzie finałowej przeciwko Wielkiej Brytanii w Bostonie. Amerykanie przegrali jednak rywalizację 1:4.

W latach 1912–1915 pełnił funkcję prezydenta federacji amerykańskiej United States Tennis Association. W 1955 roku był w gronie pierwszych osób umieszczonych w międzynarodowej tenisowej galerii sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (4–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1893 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Fred Hovey 6:4, 3:6, 6:4, 6:4
Zwycięzca 2. 1894 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Manliffe Goodbody 6:8, 6:1, 6:4, 6:4
Finalista 1. 1895 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Fred Hovey 3:6, 2:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1896 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Fred Hovey 7:5, 3:6, 6:0, 1:6, 6:1
Zwycięzca 4. 1897 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Wilberforce Eaves 4:6, 8:6, 6:3, 2:6, 6:2

Gra podwójna (1–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1895 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Malcolm Chace   Clarence Hobart
  Fred Hovey 		7:5, 6:1, 8:6
Finalista 1. 1896 U.S. National Championships, Newport Trawiasta   Malcolm Chace   Carr Neel
  Sam Neel 		3:6, 6:1, 1:6, 6:3, 1:6

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Wrenn&oldid=71828851”