Robert von Greim

niemiecki wojskowy

Robert Ritter von Greim (do 1918 jako Robert Greim, ur. 22 czerwca 1892 w Bayreuth, zm. 24 maja 1945 w Salzburgu)[1] – niemiecki feldmarszałek, żołnierz obu wojen światowych.

Robert Ritter von Greim
28 zwycięstw
Ilustracja
feldmarszałek feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1892
Bayreuth,
Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

24 maja 1945
Salzburg, Austria

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Luftstreitkräfte
Luftwaffe

Jednostki

FFA 3, Jasta 34, JG 9, JG 10

Stanowiska

dowódca Luftwaffe

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria)

Życiorys edytuj

Robert Greim był synem bawarskiego kapitana policji. Przed I wojną światową był kadetem służącym w artylerii, przeniesionym następnie do lotnictwa (Fliegtruppe) w 1915 r. Na początku latał na samolotach dwuosobowych, wstępując do Jasta 34. Dowodzony był on przez słynnego niemieckiego lotnika Manfreda von Richthofena. Latał na starszych Albatrosach oraz Pfalzach. W czerwcu 1918 stoczył walkę, w wyniku której stracił osłonę górnego skrzydła, ale udało mu się wylądować. Wojnę zakończył z liczbą 28 zestrzeleń i odznaczeniami Pour le Mérite oraz Bawarskim Orderem Maksa-Józefa (niem. Orden Max-Joseph). Ten drugi dawał mu tytuł szlachecki Ritter oraz pozwalał na używanie w nazwisku partykuły „von”.

Greim w 1933 r. został zaproszony przez Hermanna Göringa do pomocy przy budowie Niemieckich Sił Powietrznych. Został wtedy mianowany dowódcą szkoły pilotów myśliwskich otworzonej potajemnie w 1933 r. w Związku Radzieckim (zgodnie z ustaleniami traktatu wersalskiego Niemcy nie mogły mieć sił powietrznych).

W 1938 r. został szefem wydziału badań nad nowymi technologiami w lotnictwie, pracującego dla Luftwaffe. Po rozpoczęciu wojny brał udział w bitwie o Anglię, za co został odznaczony przez Hitlera Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (niem. Ritterkreuz mit Eichenlaub und Schwertern des Eisernen Kreuzes).

Kiedy Armia Czerwona dotarła do Berlina, a III Rzesza chyliła się ku upadkowi, generał pułkownik (Generaloberst) Greim przyleciał do atakowanego Berlina wraz ze swoją przyjaciółką – kobiecym asem myśliwskim Hanną Reitsch, z misją ewakuowania Hitlera. Hitler odrzucił tę ostatnią deskę ratunku, ale promował Greima do stopnia feldmarszałka (niem. Generalfeldmarschall) i mianował go dowódcą Luftwaffe w miejsce skompromitowanego Göringa, który w ostatnich dniach popadł w niełaskę dyktatora. Był więc Greim zarówno ostatnim feldmarszałkiem mianowanym przez Hitlera, jak i ostatnim dowódcą Luftwaffe.

Raniony podczas lądowania, Greim nadal mógł opuścić Berlin. 8 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej. Po wojnie został wytypowany do wymiany w ramach radziecko-amerykańskiego układu o wymianie jeńców. Z obawy przed torturami i nieludzkim traktowaniem[potrzebny przypis] Robert Ritter von Greim popełnił samobójstwo 24 maja 1945 w więzieniu w austriackim Salzburgu. Jego ostatnie słowa przed zażyciem cyjanku potasu brzmiały: „Jestem dowódcą Luftwaffe, ale nie mam Luftwaffe”. Jego grób znajduje się na cmentarzu komunalnym w Salzburgu(inne języki).

Odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. Niektóre źródła podają datę 14 października 1918.

Przypisy edytuj

  1. Robert Ritter von Greim. Munzinger Biographie [online], www.munzinger.de [dostęp 2020-07-09] (niem.).

Linki zewnętrzne edytuj