Roberto Calderoli
Roberto Calderoli (ur. 18 kwietnia 1956 w Bergamo) – włoski polityk i lekarz, minister w kilku rządach, parlamentarzysta.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, lekarz |
| Alma Mater | |
Życiorys edytuj
Z zawodu lekarz, ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Mediolańskim. W latach 80. zaangażował się w działalność Ligi Lombardzkiej, jednego z ugrupowań, które współtworzyło federacyjną Ligę Północną. W pierwszej połowie lat 90. pełnił funkcję radnego Bergamo, od 1995 do 2002 był krajowym sekretarzem Ligi Lombardzkiej, następnie został koordynatorem Ligi Północnej.
W latach 1992–2001 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych XI, XII i XIII kadencji. W 2001, 2006, 2008, 2013, 2018[1] i 2022[2] wybierany do Senatu XIV, XV, XVI, XVII, XVIII i XIX kadencji.
Od 20 czerwca 2004 był ministrem bez teki do spraw reform i decentralizacji w drugim i trzecim rządzie Silvia Berlusconiego. 15 lutego 2006 w wystąpieniu telewizyjnym pozował ostentacyjnie w koszulce z jedną z karykatur Mahometa. Wystąpienie to wywołało zamieszki przed włoskim konsulatem w libijskim Bengazi, w trakcie których zginęło 11 osób[3]. 18 lutego tego samego roku na prośbę premiera podał się do dymisji z zajmowanego stanowiska ministerialnego, która została przyjęta[4].
Także później wywoływał swoimi publicznymi wypowiedziami kontrowersje. Już jako wicemarszałek Senatu XV kadencji w 2006 krytykował reprezentację Francji w piłce nożnej za to, że opiera się na „czarnych i muzułmanach”[5]. W 2007 proponował przyprowadzanie świń na place budowy meczetów celem okazywania niechęci wobec wyznawców islamu[6].
Po zwycięstwie centroprawicowej koalicji z udziałem m.in. Ludu Wolności i Ligi Północnej w przedterminowych wyborach w 2008 Roberto Calderoli został powołany w skład czwartego rządu Silvia Berlusconiego. Od maja tegoż roku zajmował w nim funkcję ministra bez teki do spraw uproszczenia przepisów prawa[7], zakończył urzędowanie w listopadzie 2011. W październiku 2022 został ministrem bez teki w gabinecie Giorgii Meloni, powierzono mu odpowiedzialność za sprawy regionów i autonomii[8].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z polityk Gianną Gancią[9].
Przypisy edytuj
- ↑ Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2022-08-06]. (wł.).
- ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
- ↑ Miłada Jędrysik. Prowokator na tronie. „Gazeta Wyborcza”, 8 września 2007.
- ↑ Italy cartoon row minister quits. bbc.co.uk, 18 lutego 2006. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
- ↑ Calderoli: «Una Francia fatta di negri e islamici». ilgiornale.it, 11 lipca 2006. [dostęp 2022-08-06]. (wł.).
- ↑ Wiceprzewodniczący włoskiego Senatu: Świnie na placach budowy meczetów. gazeta.pl, 13 września 2007. [dostęp 2022-08-06].
- ↑ Polityk-skandalista ministrem do walki z biurokracją. wprost.pl, 7 maja 2008. [dostęp 2022-08-06].
- ↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
- ↑ Calderoli sposa Gianna Gancia. Nozze per pochi intimi. Berlusconi: ma le donne si affittano. corriere.it, 5 września 2015. [dostęp 2022-08-06]. (wł.).
Bibliografia edytuj
- Roberto Calderoli na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2022-08-06]. (wł.).
- Nota biograficzna na stronie rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2022-08-06]. (wł.).