Robin Söderling
Robin Bo Carl Söderling (ur. 14 sierpnia 1984 w Tibro) – tenisista szwedzki, finalista French Open 2009 i French Open 2010, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1984 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2001 |
| Zakończenie kariery |
23 grudnia 2015 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
10 |
| Najwyżej w rankingu |
4 (15 listopada 2010) |
| Australian Open |
4R (2011) |
| Roland Garros |
F (2009, 2010) |
| Wimbledon |
QF (2010) |
| US Open |
QF (2009, 2010) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
109 (11 maja 2009) |
| Australian Open |
1R (2004) |
| Roland Garros |
1R (2004, 2006, 2008) |
| Wimbledon |
2R (2005) |
| US Open |
2R (2004, 2005) |
| Strona internetowa | |
Kariera tenisowa edytuj
Treningi tenisowe Söderling rozpoczął w wieku 5 lat. Ma na koncie wiele sukcesów juniorskich, w 2001 roku triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach świata w Orange Bowl (w finale pokonał Argentyńczyka Juana Mónaco), był również mistrzem Europy w singlu (i wicemistrzem w deblu). Sezon 2001 zakończył na 4. miejscu światowego rankingu juniorów. W tym samym roku debiutował w cyklu zawodowym ATP World Tour, dopuszczony z "dziką kartą" do turnieju w Sztokholmie (odpadł w II rundzie).
W dwóch kolejnych latach regularnie poprawiał swoją pozycję w rankingu seniorskim, w 2003 roku awansując do pierwszej setki na świecie. W 2002 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej – przeszedł I rundę na US Open. W 2003 roku wygrał dwa turnieje kategorii ATP Challenger Tour, a podczas Wimbledonu osiągnął III rundę, eliminując m.in. Martina Verkerka. Na koniec sezonu Söderling awansował do finału w Sztokholmie, gdzie przegrał 5:7, 6:3, 6:7(4) z Amerykaninem Mardym Fishem.
W 2004 roku odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour – w finale w Lyonie pokonał Belga Xaviera Malisse'a. Ponadto Szwed doszedł do finału w Marsylii, gdzie finałowy mecz przegrał z Dominikiem Hrbatým.
W 2005 roku wygrał zawody w Mediolanie, po zwycięstwie w finale nad Radkiem Štěpánkiem. Regularne występy w 2006 roku – finał w Memphis przegrany z Haasem, półfinały i ćwierćfinały innych imprez – pozwoliły mu na dalszy awans w rankingu.
Sezon 2007 Söderling zakończył bez większych sukcesów, natomiast w roku 2008 wygrał trzeci tytuł ATP World Tour. Powtórzył wyczyn z 2004 roku wygrywając Lyonie, tym razem w finale z Julienem Benneteau. Söderling zwyciężył również w rozgrywkach deblowych wspólnie z Jonasem Björkmanem w Båstad oraz doszedł do dwóch innych finałów rozgrywek ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie (porażka z Michaëlem Llodrą) oraz Memphis (porażka z Steve'em Darcisem).
W maju 2009 roku Szwed doszedł do finału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera, obrońcę tytułu Rafaela Nadala, Nikołaja Dawydienkę i Fernando Gonzáleza. W finale przegrał wynikiem 1:6, 6:7(1), 4:6 z Rogerem Federerem. W połowie lipca wygrał turniej na ziemnych kortach w Båstad. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Söderlinga nad Juanem Mónaco. We wrześniu Szwed awansował do ćwierćfinału US Open, eliminując wcześniej m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Federerem. Do końca roku osiągnął również ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju (porażka z Feliciano Lópezem) oraz Paryżu (porażka z Novakiem Đokoviciem). Na koniec roku zakwalifikował się po raz pierwszy w karierze do kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals. Z fazy grupowej Söderling wyszedł na pierwszym miejscu po wygranych pojedynkach nad Nadalem i Đokoviciem, jednak w półfinale został pokonany przez Juana Martína del Potro.
Piąty turniej rangi ATP World Tour Szwed wygrał w lutym 2010 roku w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Dawydienkę, a w finale Michaiła Jużnego. Kolejny w sezonie finał rozegrał w kwietniu w Barcelonie, jednak w finałowym meczu uległ Fernando Verdasco. Majowy występ podczas Rolanda Garrosa Söderling zakończył, jak w 2009 roku, dochodząc do finału. W ćwierćfinale po raz pierwszy w karierze pokonał Rogera Federera, w półfinale Tomáša Berdycha, natomiast w finale wynikiem 4:6, 2:6, 4:6 nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Na Wimbledonie zakończył swój start na ćwierćfinale po porażce z Nadalem. W lipcu osiągnął finał zawodów w Båstad, jednak finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Almagro. We wrześniu, podczas rywalizacji na US Open Szwed dotarł do ćwierćfinału, jednak mecz o dalszą fazę turnieju przegrał z Federerem. W listopadzie, w paryskiej hali Bercy Söderling wygrał pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour Masters 1000, eliminując po drodze m.in. Andy'ego Roddicka, a w finale pokonując 6:1, 7:6(1) Gaëla Monfilsa. W listopadzie wystąpił, po raz drugi z rzędu, w kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals w Londynie. W grupie wygrał jedno spotkanie (z Ferrerem), przegrał zaś dwa (z Murrayem i Federerem) i odpadł w pierwszej fazie turnieju.
W styczniu 2011 roku Szwed wygrał zawody w Brisbane. W drodze po tytuł nie przegrał seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 pokonał Andy'ego Roddicka. W lutym Söderling obronił tytuł z Rotterdamu. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Szweda w trzech setach 6:3, 3:6, 6:3 nad Jo-Wilfriedem Tsongą. Trzeci turniej w sezonie Szwed wywalczył w Marsylii, wygrywając w meczu o tytuł z Chorwatem Marinem Čiliciem. W połowie lipca szwed zatriumfował w Båstad, gdzie w pojedynku finałowym był lepszy od Davida Ferrera. Był to jednak ostatni rozegrany przez Szweda w sezonie turniej. W następnych miesiącach zdiagnozowano u niego mononukleozę[1]. Choroba wykluczyła Söderlinga ze startów również w 2012 i 2013 roku[2]. 23 grudnia 2015 poinformował on o oficjalnym zakończeniu kariery zawodowej[3].
Jako reprezentant Szwecji Söderling debiutował w Pucharze Davisa w lutym 2004 roku, przegrywając z Australijczykiem Lleytonem Hewittem. W 2006 roku zdobył dwa punkty w meczu z Brazylią, przyczyniając się do pozostania Szwecji w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa. Wygrał również dwa mecze w lutym 2007 roku, pokonując Białorusinów Wałczkoua i Mirnego. Bilans jego występów pucharowych w singlu wyniósł 13 zwycięstw i 3 porażki, z kolei w deblu 1 wygrana i 1 przegrana.
Söderling wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem, a w deblu – w parze z Thomasem Enqvistem – w I rundzie ulegli Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. W 2008 roku w Pekinie ponownie przegrał w I rundach gier singlowych i deblowych.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w listopadzie 2010 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
Gra pojedyncza (10–10) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Mardy Fish
|
5:7, 6:3, 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) |  Dominik Hrbatý
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 10 października 2004 | Lyon (1) | Dywanowa (hala) |  Xavier Malisse
|
6:2, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Radek Štěpánek
|
6:3, 6:7(2), 7:6(5) |
| Finalista | 3. | 26 lutego 2006 | Memphis | Twarda (hala) |  Tommy Haas
|
3:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 24 lutego 2008 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Michaël Llodra
|
7:6(3), 3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 5. | 2 marca 2008 | Memphis | Twarda (hala) | Steve Darcis
|
3:6, 6:7(5) |
| Finalista | 6. | 12 października 2008 | Sztokholm | Twarda (hala) |  David Nalbandian
|
2:6, 7:5, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 26 października 2008 | Lyon (2) | Dywanowa (hala) | Julien Benneteau
|
6:3, 6:7(5), 6:1 |
| Finalista | 7. | 7 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana |  Roger Federer
|
1:6, 6:7(1), 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 19 lipca 2009 | Båstad (1) | Ceglana | Juan Mónaco
|
6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 5. | 14 lutego 2010 | Rotterdam (1) | Twarda (hala) |  Michaił Jużny
|
6:4, 2:0 krecz |
| Finalista | 8. | 25 kwietnia 2010 | Barcelona | Ceglana |  Fernando Verdasco
|
3:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 9. | 6 czerwca 2010 | French Open, Paryż | Ceglana | Rafael Nadal
|
4:6, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 10. | 18 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Nicolás Almagro
|
5:7, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Gaël Monfils
|
6:1, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 7. | 9 stycznia 2011 | Brisbane | Twarda | Andy Roddick
|
6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 13 lutego 2011 | Rotterdam (2) | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga
|
6:3, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) |  Marin Čilić
|
6:7(8), 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 17 lipca 2011 | Båstad (2) | Ceglana | David Ferrer
|
6:2, 6:2 |
Gra podwójna (1–1) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2008 | Båstad | Ceglana |  Jonas Björkman
|
Johan Brunström Jean-Julien Rojer
|
6:2, 6:2 |
| Finalista | 1. | 19 lipca 2009 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt
|
Jaroslav Levinský Filip Polášek
|
6:1, 3:6, 7–10 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza) edytuj
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 2R | 1R | – | 1R | – | 2R | 1R | 4R | 0 / 6 | 5–6 | ||||
| French Open | – | – | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | F | F | QF | 0 / 8 | 19–8 | ||||
| Wimbledon | – | 3R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 4R | QF | 3R | 0 / 9 | 14–9 | ||||
| US Open | 2R | 1R | 2R | 3R | 2R | – | 1R | QF | QF | – | 0 / 8 | 13–8 | ||||
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 31 | N/A | ||||
| Bilans spotkań | 1–1 | 2–2 | 2–4 | 3–4 | 1–3 | 2–3 | 3–3 | 14–4 | 14–4 | 9–3 | N/A | 51–31 | ||||
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | – | – | – | – | – | SF | RR | – | 0 / 2 | 3–4 | ||||
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 2R | – | 3R | 3R | 2R | 2R | SF | 3R | 0 / 7 | 10–7 | ||||
| Miami | – | – | 2R | – | – | – | 3R | 2R | SF | 3R | 0 / 5 | 8–5 | ||||
| Monte Carlo | – | – | 1R | 1R | 3R | QF | 2R | 1R | – | – | 0 / 6 | 6–6 | ||||
| Madryt | – | – | 2R | – | 3R | – | 2R | 2R | 2R | QF | 0 / 6 | 7–6 | ||||
| Rzym | – | – | 1R | 1R | – | 2R | 1R | 3R | 3R | QF | 0 / 7 | 6–7 | ||||
| Montreal/Toronto | – | – | 2R | 2R | 1R | 1R | 3R | – | 3R | – | 0 / 6 | 5–6 | ||||
| Cincinnati | – | – | 3R | 2R | 3R | – | 3R | 1R | 3R | – | 0 / 6 | 8–6 | ||||
| Szanghaj | Nie ATP World Tour Masters 1000 | QF | QF | – | 0 / 2 | 5–2 | ||||||||||
| Paryż | – | – | QF | – | 2R | – | 2R | QF | W | – | 1 / 5 | 11–4 | ||||
| Hamburg | – | – | 1R | 2R | 3R | 2R | 3R | Nie Masters 1000 | 0 / 5 | 6–6 | ||||||
| Wygrane turnieje | 0 / 0 | 0 / 0 | 0 / 9 | 0 / 5 | 0 / 7 | 0 / 5 | 0 / 9 | 0 / 8 | 1 / 8 | 0 / 4 | 1 / 55 | N/A | ||||
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 9–9 | 3–5 | 10–7 | 6–5 | 12–9 | 8–8 | 18–7 | 6–4 | N/A | 72–54 | ||||
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 163 | 60 | 34 | 77 | 25 | 41 | 17 | 8 | 5 | 13 | N/A | ||||||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy edytuj
- ↑ Robert Pałuba: Federer i Söderling wycofali się z turnieju w Szanghaju. sportowefakty.pl, 23 września 2011. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
- ↑ Anita Pokorska: Pęknięta struna: Kolos z Tibro. sportowefakty.pl, 29 listopada 2012. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
- ↑ ATP Staff: Soderling Announces Retirement. atpworldtour.com, 2015-12-23. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-09] (ang.).