Rogožarski IK-3
Rogožarski IK-3 – jednomiejscowy samolot myśliwski produkcji jugosłowiańskiej z czasów II wojny światowej. Uznawany za najlepszy jugosłowiański myśliwiec tego okresu.
 Grupa pilotów jugosłowiańskich przy samolocie IK-3 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 osoba |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
12-cylindrowy silnik widlasty Avia (Hispano-Suiza) 12Ycrs |
| Moc |
731 kW (980 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,3 m |
| Długość |
8 m |
| Wysokość |
3,25 m |
| Powierzchnia nośna |
16,6 m² |
| Masa | |
| Własna |
2068 kg |
| Startowa |
2630 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
527 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
na wysokość 5000 m: 7 min |
| Pułap |
9460 m |
| Zasięg |
785 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| * działko Hispano-Suiza typ 404 kal. 20 mm w silniku * dwa karabiny maszynowe 7,92 mm w górnej przedniej części kadłuba | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Maszyna IK-3, opracowana jako następca myśliwskiego górnopłatu ze skrzydłami typu M - samolotu Ikarus IK-2. Była pierwszym „nowoczesnym” myśliwcem, dolnopłatem z zakrytą kabiną i chowanym podwoziem. Prototyp powstał ze środków prywatnych inwestorów, oblatano go zaś wiosną 1938 roku. Pomimo katastrofy tej maszyny typ został skierowany do produkcji. W pierwszych 12 egzemplarzach wprowadzono znaczne zmiany w budowie owiewki kabiny i podwozia, zwiększono nieco moc silnika i wzmocniono konstrukcję kadłuba. Wszystkie maszyny dostarczono do lipca 1939 roku. Wykorzystywano je w 161. i 162. Eskadrila (51. Grupa) stacjonujących w Zemunie. Po niemieckiej napaści w kwietniu 1941 roku samoloty te odniosły pewne sukcesy, strąciwszy 11 samolotów nieprzyjaciela. Ocalałe maszyny zniszczono na lotnisku zapasowym w Weliki Radinci, by nie wpadły w ręce Niemców.
Wersje edytuj
- IK-3 – jedyna wersja samolotu z modernizacjami