Rokitno (województwo mazowieckie)
Rokitno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie[6][5]. Obecnie sołectwo Rokitno znajduje się w osadzie Rokitno-Majątek.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
87 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
22 |
| Kod pocztowy |
05-870[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WZ |
| SIMC |
0000359[5] |
Położenie na mapie gminy Błonie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego  | |
 52°11′14″N 20°39′08″E/52,187222 20,652222[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie warszawskim.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[7].
Miejscowość jest siedzibą parafii Wniebowzięcia NMP. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do archidiecezji warszawskiej, dekanatu błońskiego.
Położenie edytuj
Miejscowość położona na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad Rokitnicą (dopływ Utraty). Leży na skrzyżowaniu dróg wojewódzkich: nr 700 (Rokitno-Duchnice) i nr 720 (Błonie-Brwinów).
Integralne części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0000365 | Chruślin | część wsi |
| 0000371 | Wiśniówka | część wsi |
Historia edytuj
Rokitno wymieniane jest jako gród kasztelański w latach 1280-1282, zlokalizowany w tzw. Rokitnie Górnym nad Utratą, nazywany „Żywą Górą” (datowane na XIII wiek), dziś znane jako grodzisko w Błoniu, zwane „Łysa Góra”. W tzw. Rokitnie Dolnym 2,5 km dalej znajdowała się osada otwarta, datowana na X-XI wiek. Od 1297 majątek Rokitno Górne jest uposażeniem archidiakona warszawskiego, natomiast Rokitno Dolne podlega archidiakonowi czerskiemu. Kasztelania rokicka zostaje przeniesiona najprawdopodobniej do Warszawy na początku XIV wieku.[8]
W 1333 wymieniana jest tu parafia Św. Wojciecha w Rokitnie Górnym[9], natomiast w 1603 w Rokitnie wymieniane są dwa drewniane kościoły: pod wezwaniem św. Wojciecha (Rokitno Inferior[10]) i pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła (Rokitno Superior[11]).
W 1700 parafii Św. Wojciecha zrzeka się ostatecznie archidiakon warszawski, a w 1704 roku następuje unia kościołów w Rokitnie staraniem Mikołaja Święcickiego, biskupa poznańskiego. Stary kościół Św. Wojciecha popada w coraz większą ruinę i już w 2 połowie XVIII wieku nie istnieje[12].
Zabytki edytuj
- kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowany w stylu barokowym według projektu Tomasza Belottiego I. Wzorem dla świątyni był prawdopodobnie kościół San Carlo ai Catinari w Rzymie. Budowę kościoła w Rokitnie rozpoczęto pomiędzy rokiem 1693 a 1701. Budowę przerwała III wojna północna i śmierć biskupa Święcickiego w 1707 roku. Sklepienia założono dopiero w 1772 roku, a kościół poświęcono w 1797 r. W 1869 burza uszkodziła dach i dopiero po 1885 położono nowy dach i wzniesiono dwie wieże według projektu arch. Konstantego Wojciechowskiego. W 1895 wykończono kościół dolny, pierwotnie projektu Belottiego i doposażono wnętrze. 16 października 1915 kościół uległ prawie całkowitemu zniszczeniu po niemieckim ostrzale artyleryjskim. Odbudowa rozpoczęta w 1917 zakończyła się w 1925. Kościół poświęcono w 1931 r. We wrześniu 1939 lekko uszkodzony. Od 2005 roku przechodzi gruntowny remont. Do dzisiaj nie przywrócono pierwotnych zwieńczeń wież.
- dwa kamienne rokokowe putta autorstwa Jana Jerzego Plerscha stojące do 1887 roku przed bramą Dworu pod Gwiazdą przy ul. Miodowej w Warszawie. W Rokitnie od końca XIX wieku.
- figura Najświętszej Marii Panny Łaskawej autorstwa Jana Jerzego Plerscha z kościoła Pijarów w Warszawie.
- obraz Matki Boskiej z XVII wieku autorstwa Józefa Bellottiego.
- ołtarz kolumnowy w stylu barokowym
- dzwonnica z 1913 roku z dzwonami: Michał z 1912, Jakub z 1884 r., Jan Chrzciciel z 1884 r. (dzwon Witold ukradziony został przez Niemców w 1940 roku).
- cmentarz założony w 1852 roku
Szlaki turystyczne edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116197
- ↑ Wieś Rokitno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-23] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1081 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ http://www.sanktuariumrokitno.pl/historia-dawna.html dostęp 28.12.2015 r.
- ↑ Istnieje hipoteza, że kościół ten powstał wraz z grodem.
- ↑ Rokitno Górne, istniał tam też drewniany dwór otoczony parkiem, po 1945 PGR, dziś poza granicami Błonia.
- ↑ Rokitno Dolne, w miejscu tym stoi obecny kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
- ↑ Prawdopodobnie spłonął wraz z dworem w 1726 roku
- ↑ Franciszek Mróz: Mapa Dróg św. Jakuba w Polsce (stan na 31-12-2013). camono.net.pl. [dostęp 2015-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)].
- ↑ Opis szlaku na stronie PTTK Otwock
Linki zewnętrzne edytuj
- Rokitno (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 710.
- „Zapomniane sanktuarium” Jerzy S. Majewski, Gazeta Wyborcza 2.07.2010
- „Historia parafii”
- Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona