Wikipedia

Roman Fil

Roman Fil (ur. 19 lutego 1919, zm. 23 sierpnia 2007) – polski pracownik przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem, działacz społeczny, radny.

Roman Fil
Data urodzenia

19 lutego 1919

Data śmierci

23 sierpnia 2007

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Pracodawca

Autosan

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Życiorys edytuj

Urodził się 19 lutego 1919. W 1935 podjął pracę w Fabryce Maszyn i Wagonów – L. Zieleniewski w Sanoku jako uczeń ślusarski. W 1939 uzyskał tytuł czeladnika. Po wybuchu II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej pracował w macierzystej fabryce kierowanej przez Niemców. Od 1944 do 1949 był zatrudniony jako strażnik ochrony kolei. Od 1949 pracował ponownie w sanockiej fabryce, przemianowanej na Sanowag, w dziale montażu tramwajów, potem w prototypowni. W zakładzie, przekształconym w Sanocką Fabrykę Autobusów „Autosan” pełnił funkcję męża zaufania, oddziałowego inspektora pracy, członka prezydium rady zakładowej. Jako członek PZPR i przedstawiciel Wydziału Produkcyjnego S wszedł w skład kolegium redakcyjnego powstałego w 1954 dwutygodnika „Głos Sanowagu” w ramach Sanockiej Fabryki Wagonów[1]. W 1975 obchodził jubileusz 40-lecia pracy zawodowej w sanockim zakładzie[2]. 20 lutego 1979 zakończył pracę w fabryce i przeszedł na emeryturę.

Działał społecznie. W okresie 20 lat był ławnikiem sądowym. Był członkiem ZBoWiD. Sprawował mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku przez cztery kadencje: od października 1956 (w ramach powołania radnych w miejsce radnych nieuczestniczących w sesjach)[3], w kadencji 1969-1972[4] (w 1972 został członkiem Komisji Samorządu Mieszkańców i Rolnictwa w ramach Rady Miejskiej Powiatu Sanockiego), wybrany w wyborach w 1973 i został członkiem Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Mieszkaniowej[5].

 
Nagrobek Romana Fila

W 2002 Roman Fil jako kombatant otrzymał nominację na stopień podporucznika[6].

Zmarł 23 sierpnia 2007. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku.

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Odpowiedzi redakcji. „Głos Sanowagu”, s. 4, Nr 2 z 20 października 1954. Sanocka Fabryka Wagonów. 
  2. ↑ Franciszek Hamerski. Życiorysy pracą pisane. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 9 (28) z 1-15 maja 1975. 
  3. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 154, 157, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  4. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 216, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  5. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 237-238, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  6. ↑ Jolanta Ziobro. Odznaczenia i nominacje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (541), s. 2, 22 marca 2002. 
  7. ↑ Odznaczeni podczas uroczystej akademii z okazji 30-lecia zjednoczenia polskiego ruchu robotniczego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (129) z 20-31 grudnia 1978. 
  8. ↑ Z uroczystej akademii dla uczczenia Zjednoczenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 1 (130) z 1-10 stycznia 1979. 
  9. ↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Fil&oldid=71779927”