Roman Pasławski
Roman Pasławski (ur. 20 sierpnia 1879, zm. ?) – tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
.jpg)
| |
 tytularny pułkownik kawalerii
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
nie wcześniej niż 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 20 sierpnia 1879[1]. W kawalerii C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 października 1901[2], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1901[3], na porucznika z dniem 1 maja 1909[4]. Przez lata służył w szeregach 4 Galicyjskiego pułku ułanów w Żółkwi[5][6][7][8][9][10][11][12][13][14]. Następnie, około 1910-1912 był oficerem 13 Galicyjskiego pułku ułanów w Złoczowie[15], a od około 1912 8 pułku ułanów w Czerniowcach, gdzie początkowo figurował w oddziale broni maszynowej[16][17]. Podczas I wojny światowej został awansowany na rotmistrza z dniem 1 listopada 1914[18]. Do 1918 pozostawał oficerem pułku ułanów nr 8[19][20][21].
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Mianowany podpułkownikiem kawalerii. W tym stopniu od 29 maja 1919 sprawował stanowisko dowódcy 2 pułku ułanów wielkopolskich[22], a po przemianowaniu jednostki na 16 pułk ułanów wielkopolskich był jego dowódcą od 17 stycznia 1920. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[23]. Zweryfikowany do stopnia podpułkownika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[24]. W 1923 był oficerem rezerwowym 16 pułku ułanów w 1923[25]. Z dniem 30 listopada 1923 został przeniesiony w stan spoczynku[26]. Mieszkał w wielkopolskiej wsi Chwałkowo (1924, 1928)[27][28]. W 1934 jako tytularny pułkownik kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska[29]. Do 1939 był dzierżawcą dóbr ks. Seweryny Sapieżyny w Biłce Górnej[30][31].
Odznaczenia edytuj
austro-węgierskie
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1916)[19] z mieczami (przed 1918)[21]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1909)[12]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (przed 1914)[17]
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 671.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 666.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 723.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 756.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 752.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 756.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 762.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 770.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1908, s. 778.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 788.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 806.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 814.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 818.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 836.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 874.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 740.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 544.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 625.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 811.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1019.
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934, s. 16.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 30 czerwca 1920, s. 518.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 694.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 632.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 108 z 12 października 1924, s. 600.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 889.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 971.
- ↑ Spis abonentów 1938 ↓, s. 11.
- ↑ Wykaz z nazwami majątków oraz z imionami i nazwiskami ich właścicieli z województw: Nowogródzkiego, Białostockiego, Poleskiego, Wileńskiego, Wołyńskiego. Waldemar Stankiewicz. [dostęp 2022-09-27]..
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Spis abonentów sieci telefonicznych Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów we Lwowie i Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej w miastach: Borysławiu z okolicą, Drohobyczu i Lwowie na 1938 r.. Warszawa: Wydawnictwo Państwowego Przedsiębiorstwa „Polska Poczta, Telefon i Telegraf”, styczeń 1938.