Roman Senowski
Roman Senowski (ur. 10 października 1891 we Lwowie, zm. 26 kwietnia 1920 w Koziatynie) – podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg)
| |
 podporucznik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 kwietnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 10 października 1891 we Lwowie, w rodzinie Grzegorza i Ludwiki z Borodziejów[1][2]. Był młodszym bratem Mariana (1889–1927), legionisty, podporucznika piechoty Wojska Polskiego, aktora dramatycznego, pośmiertnie odznaczonego Krzyżem Niepodległości[3][4].
Absolwent Szkoły Handlowej w Krakowie. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku ułanów, który został włączony w skład II Brygady Legionów Polskich podczas walk I wojny światowej. Ranny w bitwie pod Rokitną.
W odrodzonym Wojsku Polskim od listopada 1918 w szeregach 3 szwadronu 2 pułku szwoleżerów walczył na wojnie polsko-bolszewickiej. Poległ 26 kwietnia 1920 w czasie zagonu na Koziatyn: „w ataku nocnym na Koziatyn (...) widząc, że pancerka nieprzyjacielska zajeżdża na tyły własnego, spieszonego dywizjonu, samorzutnie z kilku ludżmi atakuje ją, mimo szalonego ognia trzech karabinów maszynowych i kartaczy nieprzyjacielskich. Celu dopiął, bowiem nieprzyjaciel pod ogniem granatów ręcznych jego patrolu cofnął się, sam jednak przypłaca życiem swe poświęcenie i brawurę”[5]. Za ten czyn pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari[1]. Pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. 19 stycznia 1921 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[6].
Był kawalerem[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5480[7][8][1][9]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][11][12]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[1][13]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 129.
- ↑ 301 Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej, sygn 1671 [online], agadd.home.net.pl [dostęp 2020-08-01].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 198.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
- ↑ Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 38.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21]..
Bibliografia edytuj
- Senowski Roman. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.53-4445 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-21].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.