Wikipedia

Roman Wysocki (historyk)

polski historyk

Roman Wysocki – polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie historia[1], specjalność: historia najnowsza, profesor w Instytucie Historii Najnowszej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Autor dwóch monografii, zbioru dokumentów oraz współredaktor dwóch prac zbiorowych, a także artykułów naukowych z zakresu problematyki ukraińskiej i relacji polsko-białoruskich. Specjalizuje się w dziejach najnowszych, w myśli politycznej (w szczególności ukraińskiej), ruchach narodowych i procesach narodotwórczych.[2]

Roman Wysocki
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza
Doktorat

20 października 1999

Habilitacja

18 lutego 2015

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Życiorys edytuj

Stażysta Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki (Lwów, czerwiec 1997)[3], stypendysta Fundacji im. Stefana Batorego (Praga, październik-listopad 1998)[3], stypendysta Uniwersytetu Harvarda (styczeń-kwiecień 2003)[3], stypendysta Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (Lwów, marzec 2006)[3]. Doktorat uzyskał w r. 1999 na podstawie dysertacji Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939, napisanej pod kierownictwem naukowym prof. Tadeusza Radzika (promotor pracy)[4]. Praca została opublikowana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w r. 2003[5], w 2004 nominowana do nagrody naukowej im. Jerzego Giedroycia[6].

Habilitację uzyskał w dniu 18 lutego 2015 na podstawie pracy: W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze[1][7]. Recenzentami pracy habilitacyjnej byli prof. Eugeniusz Koko, prof. Jan Kęsik i dr hab. Tomasz Stryjek[8].

Obok działalności naukowej prof.Roman Wysocki prowadzi działalność popularyzatorską we współpracy z czołowymi polskimi historykami takimi jak prof. Andrzej Friszke.[9]

Bibliografia edytuj

  • Roman Wysocki, W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytro Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-473-4.
  • Roman Wysocki, Ideolog na uchodztwie. Szkic do biografii Dmytro Doncowa, "Dzieje Najnowsze 2010, nr 2.
  • Roman Wysocki, Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza. struktura, program ideologia, Lublin 2003.

Polemiki edytuj

Prace Romana Wysockiego sprowokowały polemikę i deprecjonujące uwagi ze strony środowiska traktującego UON-UPA, jako organizację terrorystyczną a niepodległościowe działania narodowego ruchu ukraińskiego jako przejaw "banderyzmu". Lucyna Kulińska w opublikowanej w 2009 pracy Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939 określiła książkę Wysockiego jako nierzetelną i usprawiedliwiającą zbrodnie ukraińskich nacjonalistów, a samego Wysockiego jako apologetę zbrodniczego ruchu[10]. Także Wiktor Poliszczuk zarzucił autorowi tej pracy wybielanie OUN, świadome pomniejszanie znaczenia ideologii nacjonalizmu ukraińskiego oraz sympatię do samej ideologii tego nacjonalizmu[11]. Czesław Partacz określił książkę Wysockiego - "Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939" jako publikację zawierającą historię selektywną napisaną na podstawie opracowań Petro Mirczuka, ukraińskiego nacjonalisty i historyka, autora mistyfikacji - pamiętników Stelli Krenzbach[12].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Uchwała Nr 5/11/2015 Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Romanowi Wysockiemu
  2. ↑ dr hab. Roman Wysocki - Jednostki i pracownicy - Strona główna UMCS [online], www.umcs.pl [dostęp 2020-02-07].
  3. ↑ a b c d Roman Wysocki na stronie Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [dostęp 2010-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)].
  4. ↑ Działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).
  5. ↑ Roman Wysocki Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza, struktura, program, ideologia., Lublin 2003,wyd. Wydawnictwo UMCS, ISBN 83-227-2101-3.
  6. ↑ UMCS Nagroda im. Jerzego Giedroycia - nominowani
  7. ↑ Roman Wysocki, W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze, Lublin 2014, Wyd. UMCS, ISBN 978-83-7784-473-1 ss.543.
  8. ↑ skład komisji
  9. ↑ Spotkanie z okazji 100-lecia niepodległego państwa ukraińskiego [online], Wszechnica [dostęp 2020-02-07] (pol.).
  10. ↑ Lucyna Kuklińska pisała" Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.'' Lucyna Kulińska, ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'', Kraków 2009,
  11. ↑ Wiktor Poliszczuk, Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego, Toronto 2006
  12. ↑ Czesław Partacz, Przemilczane przyczyny ludobójstwa OUN-UPA na ludności polskiej, w: Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939-1946, Bogusław Paź (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 152.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Wysocki_(historyk)&oldid=73179242”