Wikipedia

Romuald Paczuski

oficer Wojska Polskiego

Romuald Paczuski (ur. 22 stycznia 1889 w Warszawie, zm. między 20 a 22 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Romuald Paczuski
kapitan intendent kapitan intendent
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20/22 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

III Korpus Polski w Rosji
Zarząd Kwaterunkowy w Rembertowie
Kwat. Gł. MSWojsk.

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Był synem Józefa i Karoliny z Goryszewskich[3]. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz III Korpusu Polskiego w Rosji. 1 lutego 1919 został przeniesiony z etatów oficerów artylerii na etat oficerów prowiantowych z przydziałem do Zarządu Kwaterunkowego w Rembertowie[4]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika artylerii z dniem 1 kwietnia 1920 z grupy „byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej”[5]. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr I w stopniu porucznika administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 119 lokatą służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. 2 kwietnia 1924 awansował do stopnia kapitana administracji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 105 lokatą, jego przydział służbowy pozostał bez zmian[7]. We wrześniu 1926 został przydzielony do Komisji Gospodarczej MSWojsk[8][9]. Od 1928 płatnik w Kwaterze Głównej MSWojsk.[10][11]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[12]. Z dniem 30 listopada 1933 został przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przeniesieniem ewidencyjnym do Departamentu Intendentury MSWojsk.[13] W 1934 pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III[14].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 035/4 poz 57, nr akt 2209[15] z 16.04.1940[1]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w księdze czynności pod datą 25.04.1943. Figuruje liście AM-181-596 i Komisji Technicznej PCK GARF-0596. Przy szczątkach w mundurze kapitana znaleziono wizytówki[16][17]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 89.

Życie prywatne edytuj

Żonaty z Franciszką z Kaczmarczyków.

Upamiętnienie edytuj

  • Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans zostały ogłoszone 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez prezydenta RP na uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 577.
  2. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 185.
  3. ↑ Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 459.
  4. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 8), Warszawa, 6 marca 1920, s. 186.
  5. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 4), Warszawa, 29 stycznia 1921, s. 146.
  6. ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 23, 1279, 1321.
  7. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 23, 1161, 1201.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 1 września 1926 roku, s. 288.
  9. ↑ „Polska Zbrojna” (R.6, nr 247), Warszawa, 8 września 1926, s. 4.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 776, 794.
  11. ↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 5), Warszawa, 3 sierpnia 1931, s. 273.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 177.
  13. ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 11), Warszawa, 7 czerwca 1934, s. 185.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934, s. 371.
  15. ↑ J. Tucholski, op cit, s. 686.
  16. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 181.
  17. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2019-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  18. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu administracji wojska”

Bibliografia edytuj

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1923
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1924
  • Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928
  • Rocznik Oficerski 1932, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1932
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Romuald_Paczuski&oldid=73603200”