Ronald Jensen
Ronald Björn Jensen (ur. 1 kwietnia 1936) – amerykański matematyk, którego prace dotyczą głównie logiki i teorii mnogości. Obecnie profesor emerytowany Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie.
 Prof. Jensen w ośrodku konferencyjnym IM PAN w Będlewie; lipiec 2007 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
Życiorys edytuj
Absolwent szkoły średniej (Central High) w Omaha oraz Uniwersytetu Amerykańskiego w Waszyngtonie (BA w ekonomii w 1959). Doktoryzował się w 1964 na uniwersytecie w Bonn (jego promotorem był Gisbert Hasenjäger).
Pracował na Rockefeller University w Nowym Jorku (1969-71), na UC Berkeley (1971-73) oraz szeregu uniwersytetów w Europie: w Bonn, w Oslo, we Fryburgu, Uniwersytecie Oksfordzkim oraz Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. W 2001 przeszedł na emeryturę.
Dorobek naukowy edytuj
Jensen opublikował jedynie około 30 prac naukowych, większość z nich miała jednak bardzo znaczący wpływ na dalszy rozwój teorii mnogości. Wprowadził i badał szereg zasad kombinatorycznych spełnionych w uniwersum zbiorów konstruowalnych, udowodnił lemat pokryciowy dla L (gdy nie istnieje 0#), wykazał niesprzeczność NFU[1]. Szeroko znane jest również jego twierdzenie mówiące, że w pewnym sensie wszystkie zbiory uniwersum teorii mnogości mogą być zakodowane przez jedną liczbę rzeczywistą z pewnego rozszerzenia generycznego[2].
W uznaniu znaczenia artykułu o tzw szczegółowej strukturze L (fine structure)[3] Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne przyznało mu w 2003 nagrodę Leroy P. Steele’a (The Leroy P. Steele Prize for Seminal Contribution to Research)
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Holmes, M. R.: Elementary Set Theory with a Universal Set , „Cahiers du Centre de logique”, 10, Academia, Louvain-la-Neuve (Belgium), 1998. ISBN 2-87209-488-1.
- ↑ Beller, A.; Jensen, R; Welch, P.: Coding the universe, „London Mathematical Society Lecture Note Series”, 47, Cambridge University Press, New York 1982. ISBN 0-521-28040-0
- ↑ Jensen, R. Björn: The fine structure of the constructible hierarchy. With a section by Jack Silver. „Ann. Math. Logic” 4 (1972), 229-308