Rondo Wiatraczna w Warszawie

plac w Warszawie, zwyczajowo nazywany rondem

Rondo Wiatraczna[1]plac znajdujący się w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.

Rondo Wiatraczna w Warszawie
Grochów
Ilustracja
Rondo Wiatraczna, widok od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rondo Wiatraczna w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Rondo Wiatraczna w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rondo Wiatraczna w Warszawie”
Ziemia52°14′42,0″N 21°05′05,0″E/52,245000 21,084722
Miejsce, w którym znajduje się rondo Wiatraczna, w latach 50. XX wieku
Układ ulic w rejonie ronda

Historia edytuj

W miejscu obecnego ronda Wiatraczna do 1952 znajdowała się stacja Grochów II z głównym zapleczem technicznym kolejki jabłonowskiej[2]. Znajdowały się tam m.in. parowozownia, warsztaty, wieża ciśnień i magazyny[3]. Drewniane budynki spłonęły podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 i całe zaplecze techniczne przeniesiono do Karczewa[3]. Po zamknięciu w 1952 ruchu na odcinku od stacji Most do Otwocka, w związku z poszerzaniem ulicy Grochowskiej, w 1957 rozebrano wzniesiony przez Niemców w latach 1942–1943 murowany budynek dworca Grochów II[3]. Szyny kolejki zdemontowano z ulicy w 1959[4].

W 1973 Prezydium Stołecznej Rady Narodowej zatwierdziło do realizacji w tym rejonie miasta projekt dzielnicowego centrum handlowo-usługowego[5]. W 1977 przy rondzie Wiatraczna otwarto centrum handlowo-usługowe Uniwersam Grochów[6]. W 2016 budynek został zburzony[7]. W jego miejscu powstał budynek mieszczący dwukondygnacyjną galerię handlową pod nazwą Galeria Rondo Wiatraczna i mieszkania,

Plac był określany jako skrzyżowanie ul. Grochowskiej i al. Waszyngtona, ale nie miał on nazwy. Po wybudowaniu dużego skrzyżowania z wyspą centralną (po 1960) od nazwy ul. Wiatracznej zaczęto go nazywać rondem Wiatraczna, choć z punktu widzenia ruchu drogowego nie jest skrzyżowaniem o ruchu okrężnym.

Przez mieszkańców rondo Wiatraczna jest zwyczajowo nazywane Wiatrakiem[8].

Opis edytuj

Plac jest położony na styku ulic (zgodnie z ruchem wskazówek zegara):

Skrzyżowanie w kształcie litery „D” jest analogiczne jak plac Narutowicza. Wyspa centralna jest „przyklejona” do ulicy Grochowskiej. Częściowo wyposażone w sygnalizację świetlną. Plac jest węzłem tramwajowym pomiędzy ulicami Grochowską i al. Waszyngtona – na środku placu znajduje się pętla tramwajowa i cztery przystanki.

Rondo Wiatraczna ma duże znaczenie komunikacyjne. Planowana jest budowa ostatniego odcinka obwodnicy śródmiejskiej aż do ronda Żaba.

Ważniejsze obiekty edytuj

Obiekty nieistniejące edytuj

Przypisy edytuj

  1. Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 3800/2013 Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzenia „Katalogu ulic i placów m.st. Warszawy” oraz zasad zapisu nazw obiektów miejskich. Katalog ulic i placów m.st. Warszawy.. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. um.warszawa.pl. s. 40. [dostęp 2023-09-26].
  2. Bogdan Pokropiński: Kolej jabłonowska. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2004, s. 10, 69. ISBN 83-206-1513-5.
  3. a b c Bogdan Pokropiński: Kolej jabłonowska. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2004, s. 19. ISBN 83-206-1513-5.
  4. Bogdan Pokropiński: Kolej jabłonowska. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2004, s. 70. ISBN 83-206-1513-5.
  5. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1973. „Kronika Warszawy”. 3 (15), s. 140, 1973. 
  6. Uniwersam Grochów, "Stolica", Nr 33 (1548), 14 sierpnia 1977 r.
  7. Budzi się Grochów. „Gazeta Stołeczna”, s. 2, 9–10 kwietnia 2016. 
  8. Paweł Dunin-Wąsowicz: Praski przewodnik literacki. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2018, s. 155. ISBN 978-83-951050-2-9.